Spółka może wybrać na 2017 r. uproszczone zaliczki. Podstawą do ustalenia zaliczki uproszczonej będzie podatek należny za 2014 r.
Wariant IV: za 2015 r. i 2014 r. spółka poniosła stratę
Spółka nie może wybrać na 2017 r. uproszczonych zaliczek.
Rok o niestandardowej długości
Jeżeli zeznanie CIT-8 złożone w roku poprzedzającym dany rok podatkowy dotyczy roku podatkowego, który trwał krócej lub dłużej niż 12 kolejnych miesięcy, to podatnicy mogą wpłacać zaliczki miesięczne za dany rok podatkowy w uproszczonej formie w wysokości podatku należnego, wykazanego w tym zeznaniu, przypadającego proporcjonalnie na każdy miesiąc tego roku podatkowego, którego dotyczy zeznanie. Jeżeli w tym zeznaniu podatnicy nie wykazali podatku należnego, to mogą wpłacać zaliczki miesięczne w sposób wskazany powyżej, z tym że wysokość podatku należnego musi wynikać z zeznania złożonego w roku poprzedzającym dany rok podatkowy o dwa lata (art. 25 ust. 6a ustawy o CIT).
Przykład
Spółka powstała 1 lipca 2015 r. Jej rokiem obrotowym jest rok kalendarzowy. Za rok 2016 r. spółka wykazała stratę w wysokości 400 zł. Z kolei, podatek należny za okres od 1 lipca do 31 grudnia 2015 r. wyniósł 6000 zł. W 2017 r. spółka zamierza wybrać uproszczone zaliczki. Wysokość miesięcznej zaliczki (ustalona na podstawie okresu od 1 lipca do 31 grudnia 2015 r.) wyniesie 1000 zł (1/6 x 6000 zł).
Firma ma obowiązki
Podatnicy, którzy wybrali wpłacanie zaliczek na zasadach uproszczonych, stosownie do art. 25 ust. 7 ustawy o CIT, są obowiązani:
- w formie pisemnej zawiadomić o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie wpłaty pierwszej zaliczki w roku podatkowym, w którym po raz pierwszy wybrali uproszczoną formę wpłacania zaliczek (zawiadomienie dotyczy także lat następnych, chyba że podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z uproszczonej formy wpłacania zaliczek – zob. art. 25 ust. 7a ustawy o CIT);
- stosować tę formę wpłacania zaliczek w całym roku podatkowym;
- wpłacać zaliczki w terminach określonych w art. 27 ust. 1a i 2a ustawy o CIT (tj. zasadniczo w terminie do 20. dnia każdego miesiąca następującego po danym miesiącu/kwartale), uwzględniając zasady wyrażone w tych przepisach;
- rozliczyć podatek za rok podatkowy zgodnie z art. 27 ustawy o CIT, tj. w terminie do końca trzeciego miesiąca roku następnego.
Uwaga! Podatnicy, którzy po raz pierwszy podjęli działalność w roku poprzedzającym rok podatkowy lub w roku podatkowym, nie mają możliwości wyboru uproszczonej formy zaliczek (zob. art. 25 ust. 8 ustawy o CIT).
Nie zawsze same zalety
Niewątpliwą zaletą zaliczek uproszczonych jest możliwość opłacania ich w prostej formie (swoisty ryczałt) w wysokości 1/12 podatku należnego za jeden rok z lat z wcześniejszych lat podatkowych. Ta zaleta może być sama w sobie wystarczającym powodem do wyboru tej formy zapłaty zaliczek, w szczególności gdyby zaliczki ustalone na podstawie faktycznych dochodów były zbliżone kwotowo.
Wybierając tę formę opłacania zaliczek (czy zastanawiając się nad jej kontynuowaniem) podatnik powinien jednak przeprowadzić analizę przewidywanych dochodów (podstawy opodatkowania CIT) na dany rok. Może się bowiem okazać, że wybierając, czy kontynuując opłacanie zaliczek w formie uproszczonej, podatnik zapłaci w trakcie roku wyższe zaliczki na CIT niż wyniesie należny podatek za dany rok. Wystąpi zatem nadpłata, której zwrócenie w terminie nie powoduje po stronie organu podatkowego konieczności zapłaty odsetek. Sytuacja taka może mieć miejsce, np. gdy podatnik zmniejszył zakres prowadzonej działalności gospodarczej w stosunku do roku, na podstawie którego ustalał wysokość zaliczek uproszczonych (np. zamknął zakład lub punkt handlowy) lub gdy w bieżącym roku przewiduje zwiększone koszty podatkowe.
Natomiast z ekonomicznego punktu widzenia zaliczki uproszczone będą korzystne dla podatników, którzy przewidują, że ich dochody w roku stosowania zaliczek uproszczonych istotnie wzrosną w stosunku do dochodów z roku, na podstawie którego jest ustalana wysokość zaliczek.
Przykład
CIT za 2017 r. wyniósł 200 000 zł. Podatnik opłacał miesięczne zaliczki uproszczone w trakcie roku na podstawie podatku za 2015 r.
Wariant I: Podatek za 2015 r. wyniósł łącznie 120 000 zł.
Miesięczna zaliczka uproszczona wyniosła zatem 10 000 zł (1/12 x 120 000 zł), a łączne zaliczki uproszczone za 2017 r. wyniosą 120 000 zł. Wybór zaliczek uproszczonych jest dla podatnika korzystny, gdyż w trakcie roku 2017 r. zapłaci niższe zaliczki niż przy zastosowaniu zasad ogólnych, a brakującą różnicę (80 000 zł) będzie zobowiązany dopłacić w terminie złożenia zeznania rocznego CIT-8 za 2017 r., tj. do 31 marca 2018 r. (w praktyce do 2 kwietnia 2018 r., gdyż 31 marca to sobota). Nieuregulowanie tej różnicy w tym terminie wiąże się z powstaniem po stronie podatnika zaległości podatkowej i obowiązkiem zapłaty odsetek za zwłokę (może się także wiązać z odpowiedzialnością karną skarbową).
Wariant II: Podatek za 2015 r. wyniósł łącznie 360 000 zł.
Miesięczna zaliczka uproszczona wyniosła zatem 30 000 zł (1/12 x 360 000 zł), a łączne zaliczki uproszczone za 2017 r. wyniosą 360 000 zł. Wybór zaliczek uproszczonych nie jest dla podatnika korzystny, gdyż w trakcie roku 2017 r. zapłaci znacznie wyższe zaliczki niż przy zastosowaniu zasad ogólnych. Powstałą nadpłatę (160 000 zł) podatnik będzie mógł odzyskać dopiero po złożeniu zeznania CIT-8 za 2017 r. (w terminie trzech miesięcy od dnia złożenia zeznania).
Skutki korekty zeznania CIT-8
Stosownie do art. 25 ust. 9 ustawy o CIT, jeżeli podatnik złoży korektę zeznania CIT-8 powodującą zmianę wysokości podstawy obliczenia miesięcznych zaliczek płaconych w uproszczonej formie, to kwota tych zaliczek:
1) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu, odpowiednio do zmiany wysokości podstawy ich obliczenia - jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w urzędzie skarbowym do końca roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, za który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
2) ulega zwiększeniu lub zmniejszeniu począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym została złożona korekta, odpowiednio do zmiany wysokości podstawy ich obliczenia - jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w roku podatkowym, za który zaliczki są płacone w formie uproszczonej;
3) nie zmienia się – jeżeli zeznanie korygujące zostało złożone w terminie późniejszym niż wymieniony w pkt 1 i 2.
Zasady te stosuje się odpowiednio w przypadku gdy właściwy organ podatkowy określi należny podatek dochodowy w wysokości innej niż wykazana w zeznaniu CIT-8 albo w zeznaniu korygującym (zob. art. 25 ust. 10 ustawy o CIT).
Trzeba policzyć i zdecydować
20 lutego 2017 r. to ostateczna data na wybór pomiędzy zaliczkami miesięcznymi, kwartalnymi i uproszczonymi dla podatników CIT, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Podatnicy ci muszą się zatem pośpieszyć z wyborem lub zmianą formy opłacania zaliczek na CIT.
O ile wybór pomiędzy zaliczkami miesięcznymi a kwartalnymi nie wymaga analizowania przewidywanych dochodów za dany rok, gdyż zaliczki zostaną ustalone na podstawie faktycznie uzyskanych dochodów, o tyle wybór zaliczek uproszczonych należy poprzedzić taką analizą. Może się bowiem okazać, że jeżeli dochody za dany rok będą istotnie niższe niż dochody uzyskane w roku, na podstawie którego podatnik ustala wysokość zaliczki uproszczonej, to uproszczona forma opłacania zaliczek na CIT będzie nieopłacalna.
Należy przy tym zwrócić uwagę, że zasady opłacania zaliczek na CIT, które są omówione w niniejszym artykule, nie dotyczą podatników:
- uzyskujących dochody w całości wolne od podatku, w tym przeznaczających dochody na cele statutowe (zob. art. 25 ust. 3 –4a ustawy o CIT),
- którzy zawiesili wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (zob. art. 25 ust. 5a –5d ustawy o CIT),
- uzyskujących w roku podatkowym przychody z działalności rolniczej oraz z innych źródeł, u których w roku poprzedzającym rok podatkowy udział przychodów z działalności rolniczej w ogólnej kwocie przychodów wynosił co najmniej 50 proc. (zob. art. 25 ust. 2a ustawy o CIT).
Mały podatnik ma niewysokie przychody
Mały podatnik oznacza podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro. Kwoty wyrażone w euro przelicza się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1 000 zł (zob. art. 4a pkt 10 ustawy o CIT). W 2017 r. małym podatnikiem jest podatnik, u którego przychód ze sprzedaży nie przekroczył w 2016 r. kwoty 5 157 000 zł.
Trzeba poinformować naczelnika
Podatnicy, którzy wybrali kwartalne wpłaty zaliczek, mają obowiązek w terminie do 20 dnia drugiego miesiąca roku podatkowego zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o wyborze tej metody (zob. art. 25 ust. 1e ustawy o CIT). Zawiadomienie dotyczy także lat następnych, chyba że podatnik w terminie wpłaty pierwszej zaliczki za dany rok podatkowy zawiadomi w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji z kwartalnych wpłat zaliczek (zob. art. 25 ust. 2 ustawy o CIT).
