Stałe prowadzenie działalności za granicą może prowadzić do powstania tzw. zagranicznego zakładu podatkowego (permanent establishment). Zagraniczne osoby prawne inwestujące w Polsce coraz częściej wybierają tę formę działalności w naszym kraju. W przypadku powstania zakładu, na zagranicznym przedsiębiorcy ciążą określone obowiązki rejestracyjno-deklaracyjne.
Przyczyn pojawienia się koncepcji stałego (zagranicznego) zakładu w przestrzeni międzynarodowej należy upatrywać w zjawisku podwójnego opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez przedsiębiorstwa działające na terytorium więcej niż jednego państwa. Zarówno definicja legalna zakładu, jak i reguły przypisania i opodatkowania jego dochodów są przedmiotem regulacji krajowego prawa podatkowego poszczególnych państw oraz umów bilateralnych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Na dzień dzisiejszy Polska jest stroną ok. 80 umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których główne założenia zostały oparte na Modelowej Konwencji OECD.
Cztery typy
Nie każda działalność zagranicznego przedsiębiorcy generuje automatycznie zakład podatkowy. Warunki uznania danej działalności w Polsce za prowadzącą do powstania zakładu są określone przez polskie ustawy o podatkach dochodowych oraz zawarte przez Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Co do zasady wyróżnia się cztery typy zakładów:
- zakład typu podstawowego definiowany jako stała placówka, poprzez którą zagraniczne przedsiębiorstwo wykonuje całkowicie lub częściowo działalność w Polsce, w tym oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabryka, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych,
- zakład typu budowlanego definiowany jako plac budowy, budowa, montaż lub instalacja, prowadzone w Polsce przez zagraniczne przedsiębiorstwo,