Plus Minus: Podobno w styczniu 1920 roku, czyli przed atakiem bolszewików na Polskę, na seansie spirytystycznym duch zmarłego działacza narodowej prawicy Zygmunta Balickiego przestrzegał pana przed Józefem Piłsudskim. Naprawdę tak było?
Stanisław Grabski: Pewnego styczniowego późnego wieczoru z pokoju, w którym pracowałem, wywołała mnie żona, mówiąc: „Chodź prędko, jakiś duch cię woła". Podszedłem do ekierki dość niezadowolony, że mnie od poważnej roboty do takiej niepoważnej zabawy odwołano. Ale żeby dogodzić moim kobiecinom (żonie i córce), położyłem rękę na ekierce. Ku memu zdumieniu zaczęła natychmiast sprawnie chodzić, wskazując litery, z których składały się słowa i zdania. Pierwsze zdanie: „Uważaj, co Piłsudski robi z armią na froncie". Moje zapytanie: „Czy grozi nam jakieś niebezpieczeństwo?". Odpowiedź: „Prawie katastrofa". Pytanie: „Co za przyczyna?". Odpowiedź: „Szaleństwo pychy". Pytanie: „Jaki jest więc ratunek?". Odpowiedź: „Mobilizacja ducha narodowego w chwili największego niebezpieczeństwa". Pytanie: „Czy zginąłeś w tej wojnie?". Odpowiedź: „Umarłem w czasie wojny". Pytanie: „Jakieś miał imię za życia?". Odpowiedź: „Zygmunt". Pytanie: „Czy Balicki?". Odpowiedź: „Tak". Pytanie: „Czy po śmierci widzisz przyszłość jak teraźniejszość?". Odpowiedź: „Nie, ale wiem na pewno".
I co pan zrobił z wiadomościami uzyskanymi w tak nietypowy sposób?
Następnego dnia opowiedziałem tę rozmowę z duchem księdzu Kazimierzowi Lutosławskiemu. Dopiero gdy przestroga ta spełniła się w zupełności, powiedziałem o niej paru najbliższym przyjaciołom. Mieliśmy bowiem duże na początku 1920 roku szanse uzyskania od rządu bolszewickiego proponowanej przez Komitet Narodowy granicy. Przyznaję jednak, że ów „głos z zaświatów" zwiększył jeszcze bardziej mój opór przeciwko dalszym zamierzeniom wojennym Piłsudskiego. A sięgały one daleko, bo po granicę Rzeczypospolitej Polskiej sprzed pierwszego rozbioru.
Stanisław Grabski – profesor ekonomii, działacz endecki, poseł na Sejm, w latach 1945–1947 wiceprzewodniczący Krajowej Rady Narodowej. Cytaty za: Stanisław Grabski „Pamiętniki", tom II, Czytelnik, Warszawa 1989
