- Do pracodawcy przyszła żona jednego z pracowników, prosząc o przekazanie do jej rąk przynajmniej połowy miesięcznej pensji męża. Tłumaczyła, że ona i ich małoletnie dzieci nie mają środków do życia, ponieważ mąż nie oddaje zarobionych pieniędzy. Czy zdjęty współczuciem szef ma prawo przekazać małżonkowi pracownika jego pobory, choćby tylko w części? – pyta czytelnik.
Nie. Bez względu na prywatne odczucia, pracodawca nie może wypłacać wynagrodzenia pracownika do rąk innej osoby. Od tej zasady obowiązuje tylko jeden wyjątek – gdyby małżonka okazała postanowienie sądu rodzinnego, wydane na podstawie art. 28 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego >patrz wyciąg.
Małżonkowi pracownika legitymującemu się takim postanowieniem pracodawca musi wypłacać uposażenie podwładnego w zakresie i wysokości zgodnych z treścią tego orzeczenia i to bez udziału komornika >patrz dyspozycja wypłat do rąd małżonka pracownika. Gdy tego zaniecha albo uczyni to z opóźnieniem, narazi się na odpowiedzialność odszkodowawczą (art. 415 k.c.). Może się bowiem zdarzyć, że z powodu nieotrzymania poborów małżonka albo uzyskania ich po czasie uprawniony będzie zmuszony – w celu utrzymania mieszkania i rodziny – np. zaciągnąć kredyt konsumpcyjny. To zaś wiąże się z określonym obciążeniem finansowym.
Jeśli małżonek pracownika przedłoży tego rodzaju postanowienie sądu rodzinnego, pracodawca musi działać zgodnie z nim. Nie może od tego odstąpić, nawet gdy zobowiązany pracownik twierdzi, że np. wystąpił do sądu z wnioskiem o uchylenie lub zmianę tego orzeczenia albo że jest w separacji faktycznej z „drugą połówką" i domaga się wypłaty do rąk własnych. Ocena takich okoliczności należy wyłącznie do sądu. Dopóki etatowiec nie przedstawi orzeczenia sądu uchylającego albo zmieniającego wcześniejsze postanowienie, pracodawca jest związany jego treścią. Gdyby postąpił wbrew nakazowi sądu i przekazał pieniądze podwładnemu, na skutek czego w majątku uprawnionego powstałaby szkoda, musiałby się liczyć z możliwością pozwania go przez małżonka pracownika o jej naprawienie (art. 415 k.c.). ?
