Oscary: Chodzi o filmy, a nie o kolor skóry

Właśnie przez całą tę aferę trochę umknęło nam, że tegoroczne nominacje są bardzo ciekawe. O statuetkę dla najlepszego reżysera powalczy np. Adam McKay, który jeszcze niedawno nawet nie mógł śnić o takim splendorze, bo zawsze był specjalistą od głupawych komedii. Osobiście uwielbiam jego filmy, ale nie niosły one nigdy ponadczasowej wartości artystycznej. Podobnie sprawa ma się z George'em Millerem nominowanym do tej samej statuetki za film „Mad Max: Na drodze gniewu".

Jego produkcja jest nominowana także w kategorii najlepszy film.

Jeszcze kilka lat temu nikt by nie przypuszczał, że tak bardzo rozrywkowe, popkulturowe dzieło ma szansę stanąć do walki w najważniejszych oscarowych kategoriach. Widać jakieś złamanie konwencji, że film oscarowy musi być poważny. Rozrywkowi reżyserzy, którzy kręcą dobre filmy, w końcu zostali dopuszczeni do salonu. Ale jak zestawić George'a Millera np. z Alejandro Gonzálezem Inárritu? Krytycy filmowi powiedzieliby, że Inárritu to wizjoner, twórca nieprzeciętnych obrazów ukazujących kondycję człowieka, a Miller to jedynie zabawa. Jednak obaj są nominowani w tych samych kategoriach.

Oscary będą szły w stronę rozrywki?

Myślę, że tak, bo po prostu świat zmierza w stronę rozrywki. Jednak tym rozrywkowym produkcjom na pewno nie można odebrać tego, że to dobre filmy. Przełomem w traktowaniu kina rozrywkowego na poważnie był „Avatar" Jamesa Camerona z 2009 roku. Bo o ile taki „Titanic" to był jeszcze melodramat i można było dorabiać do niego różne ideologie, o tyle „Avatar" był już stricte filmem science fiction, dziełem typowo rozrywkowym. Popkultura została w końcu doceniona przez Akademię.