Ewa Usowicz: Czy Ewa Tylman zasłużyła na cyrk w sądzie?

Oglądam medialny show dotyczący zabójstwa Ewy Tylman i własnym oczom nie wierzę. Wymierzanie sprawiedliwości zaczyna się odbywać poprzez zapewnianie igrzysk gawiedzi.

Aktualizacja: 04.01.2017 05:24 Publikacja: 03.01.2017 19:13

Ewa Usowicz

Ewa Usowicz

Foto: rp.pl

To nie jest precedensowa sprawa, ale jedna z wielu podobnych spraw o zabójstwo. Tak samo jak historia Kajetana P., który zabił nauczycielkę, czy Katarzyny W., która zabiła swoje dziecko. Niestety, sporo ostatnio procesów, które stają się sensacyjne nie tylko z winy mediów i żądnej sensacji publiki, ale też dlatego, że na igrzyska zaczynają stawiać organy ścigania i sądy.

Coraz częściej pogwiazdorzyć lubi prokuratura – chętnie ujawnia mnóstwo szczegółowych informacji. W świetle reflektorów śledczym jakoś łatwiej rozwiązują się języki. Pytanie tylko, czy aby z korzyścią dla śledztwa. Czy naprawdę musimy wiedzieć, że oskarżony w sprawie Tylman, wracając z nią z imprezy, był w stanie pobudzenia seksualnego? Czy musimy słuchać rozważań na temat jego orientacji seksualnej? Czy na upublicznienie takich informacji zasługuje, choćby i najgorszy, przestępca? A przede wszystkim – czy zasługuje na to Ewa Tylman?

Ale to bułka z masłem w porównaniu z cyrkiem w sądzie. Transmisja de facto na żywo – pomimo kilkuminutowego opóźnienia nie wszystkie telewizje „wypikały" wszystko co należy, łącznie z wrażliwymi danymi. Przewodnicząca składu wyraźnie stremowana. I trudno się dziwić – nie każdy pracuje na co dzień z rzędem kamer przed nosem. I wreszcie sam oskarżony – jak Hannibal Lecter za pancerną szybą. Czy sąd obawia się o siebie i publiczność czy raczej o oskarżonego?

Ta pancerna szyba to nowy rekwizyt w sądowych przedstawieniach. Sporadycznie używany nawet w czasach najgorszej gangsterskiej recydywy – gdy sądzono mafię pruszkowską i wołomińską. Czy rzeczywiście jest konieczny, czy raczej wzmaga poczucie zagrożenia?

I wreszcie najważniejsze – telewizyjne show może godzić w wymierzanie sprawiedliwości. Gdyby pojawili się jacykolwiek nowi świadkowie w sprawie, nie powinni sugerować się zeznaniami innych.

A jak się mają nie sugerować, skoro dostaną je na tacy w telewizji?

Warto odpowiedzieć sobie na te kilka pytań, zanim zapewni się igrzyska gawiedzi.

To nie jest precedensowa sprawa, ale jedna z wielu podobnych spraw o zabójstwo. Tak samo jak historia Kajetana P., który zabił nauczycielkę, czy Katarzyny W., która zabiła swoje dziecko. Niestety, sporo ostatnio procesów, które stają się sensacyjne nie tylko z winy mediów i żądnej sensacji publiki, ale też dlatego, że na igrzyska zaczynają stawiać organy ścigania i sądy.

Coraz częściej pogwiazdorzyć lubi prokuratura – chętnie ujawnia mnóstwo szczegółowych informacji. W świetle reflektorów śledczym jakoś łatwiej rozwiązują się języki. Pytanie tylko, czy aby z korzyścią dla śledztwa. Czy naprawdę musimy wiedzieć, że oskarżony w sprawie Tylman, wracając z nią z imprezy, był w stanie pobudzenia seksualnego? Czy musimy słuchać rozważań na temat jego orientacji seksualnej? Czy na upublicznienie takich informacji zasługuje, choćby i najgorszy, przestępca? A przede wszystkim – czy zasługuje na to Ewa Tylman?

Opinie Prawne
Artur Nowak-Far: Crowdfunding. Zmagania Dawidów i Goliatów
Opinie Prawne
Prof. Marlena Pecyna: O powadze prawa czyli komisja śledcza czy „śmieszna”
Opinie Prawne
Marek Isański: Dla NSA Trybunał Konstytucyjny zawsze był zbędny
Opinie Prawne
Stanisław Biernat: Czy uchwała Sejmu wpływa na status sędziów-dublerów
Opinie Prawne
Ewa Szadkowska: Konfiskata auta. Rząd wchodzi w buty PiS