30 kwietnia 2016 roku weszła w życie nowelizacja ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (tzw. ustawy rolnej), dokonana ustawą z 14 kwietnia 2016 roku o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz o zmianie niektórych ustaw (DzU z 27 kwietnia 2016 r., poz. 585, tzw. ustawa nowelizująca).
Kwestie związane z ograniczeniami w obrocie nieruchomościami rolnymi były szeroko omawiane na łamach prasy w toku prac legislacyjnych i po uchwaleniu ustawy nowelizującej – dlatego niniejszy artykuł nie dotyczy tych zagadnień. Inna, nieanalizowana dotychczas kwestia zasługuje naszym zdaniem na szczególną uwagę.
Brak jednoznacznych wniosków
Chodzi o art. 11 pkt 2 ustawy nowelizującej, zgodnie z którym przepisów ustawy rolnej, w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą, nie stosuje się do nieruchomości rolnych, które 30 kwietnia 2016 roku w ostatecznych decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przeznaczone są na cele inne niż rolne (tzw. decyzje WZ). Inaczej mówiąc, istotne jest, aby 30 kwietnia 2016 roku funkcjonowały już w obrocie prawnym ostateczne decyzje WZ.
Powyższa regulacja ma bardzo istotne znaczenie dla inwestorów, którzy przed 30 kwietnia 2016 roku dysponowali ostatecznymi decyzjami WZ. Jednakże wykładnia tego artykułu nie prowadzi do jednoznacznych wniosków.
Już z pobieżnej analizy wynika, że regulację tę należy rozumieć w ten sposób, że nieruchomości rolne, co do których wydano ostateczne przed dniem 30 kwietnia 2016 roku decyzje WZ, nie podpadają pod regulację ustawy rolnej w nowym brzmieniu. Zatem, w przypadku zbywania takich nieruchomości nie wystąpią ograniczenia co do osoby nabywcy.
