Do SN trafił wniosek rzecznika praw obywatelskich. Chodzi o rozstrzygnięcie wątpliwości, jak traktować odrębną własność lokali w budynkach stojących na gruncie oddanym w użytkowanie wieczyste. Okazuje się, że istnieją rozbieżności w orzecznictwie w tym zakresie.
Część sądów uważa, że własność lokali wygasa razem z upływem terminu, na jaki ustanowiono prawo użytkowania wieczystego. Taki pogląd wyraził m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z 3 września 2009 r. (I CSK 6/09). W swoim orzeczeniu stwierdził m.in., że prawo własności lokali jest ograniczone w czasie, ponieważ jego istnienie nie może przekraczać czasu trwania własności nieruchomości wygasającej razem z prawem użytkowania wieczystego gruntu.
Podobnie myślał Sąd Apelacyjny w Warszawie. W orzeczeniu z 15 marca 2013 r. uznał, że prawo użytkowania wieczystego jest prawem głównym (ma charakter nadrzędny) w stosunku do prawa własności budynków (VI ACa 1159/12).
Odmiennie na problem spojrzał SN w postanowieniu z 30 października 2008 r. (IVCSK234/08), rozważając relację pomiędzy prawem odrębnej własności lokali a prawem użytkowania wieczystego.
Jego zdaniem art. 3 ustawy o własności lokali wyznacza dominującą rolę prawa odrębnej własności lokalu, z którym związane jest zarówno prawo do części wspólnych budynków, jak i do gruntu. Upływ terminu, na jaki ustanowiono prawo użytkowania wieczystego gruntu, nie powoduje więc wygaśnięcia prawa własności lokali na tej nieruchomości. Ponieważ udział w prawie użytkowania jest przymusowo związany z lokalem, to dopóki trwa własność, dopóty musi istnieć także użytkowanie wieczyste.
