Kremlowscy urzędnicy jednak zarzekają się, że o pomyśle swoich podopiecznych z Donbasu dowiedzieli się z telewizji. Główny rosyjski nadzorca separatystów Władimir Surkow próbował jednak bronić swego podwładnego, tłumacząc, że „na Ukrainie trwa wojna domowa pomiędzy ludźmi, którzy w różny sposób widzą przyszłość swego kraju".
– Pojęcie Mała Rosja jest wyłącznie historyczno-kulturalno-cywilizacyjne i nie ma nic wspólnego z dzisiejszą polityką. Należy je rozpatrywać wyłącznie w kontekście historycznym. Powstało jeszcze w XIV wieku, a jego znaczenie i zasięg terytorialny ewoluowały. Na początku obejmowało zachodnią część dzisiejszej Ukrainy, ale w XVIII wieku na przykład potocznie oznaczało lewobrzeżną Ukrainę – wyjaśnia w rozmowie z „Rzeczpospolitą" ukraiński historyk Jarosław Hrycak.
Rosyjski przedstawiciel na mińskich negocjacjach Borys Gryzłow uznał „Małorosję" nie za pojęcie historyczne, lecz „temat związany z wojną informacyjną i niebędący przedmiotem realnej polityki".
Od XIX wieku pojecie nabrało „rosyjskiego, imperialnego kontekstu". Rosjanie nazywali Ukraińców „Małorosami", chcąc podkreślić, że stanowią jedynie grupę etniczną w składzie narodu rosyjskiego. Domagających się niepodległości nazywano „mazepińcami" (od nazwiska hetmana Iwana Mazepy, który wraz z królem Szwecji Karolem XII walczył przeciw Rosji), a potem „samostijnykami" („niepodległościowcami"). – Symbolami obu postaw (za Rosją i przeciw niej) stali się wtedy dwaj hetmani: Bohdan Chmielnicki (który podpisał unię z Rosją) i właśnie Iwan Mazepa. Pojęcia „Małorosja" i „Ukraina" stały się konkurentami – dodał Hrycak.
W Doniecku Zacharczenko ogłosił, że flagą jego Małorosji będzie „sztandar Bohdana Chmielnickiego". Większość ekspertów uważa, że pomysł powołania nowego państwa należy do majora armii separatystów i rosyjskiego pisarza-nacjonalisty Zachara Prilepina. W każdym razie w państwie, które ma zastąpić Ukrainę, zakazane będzie działanie partii politycznych, za to dopuszczalne posiadanie i noszenie broni.
Do trzech razy sztuka
„Małorosja" jest już trzecim państwem tworzonym przez Zacharczenkę. Poza „Doniecką Republiką Ludową" (której jest „prezydentem") w maju 2014 roku stworzył „Noworosję". Były to tereny Turcji zdobyte przez Rosję w drugiej połowie XVIII wieku: mniej więcej dzisiejsza południowa Ukraina. Na początku wojny ogłoszono powstanie takiego państwa obejmującego dziewięć południowych i wschodnich obwodów Ukrainy. Po roku oficjalnie ogłoszono „zakonserwowanie projektu" – z Ukrainy nie udało się oderwać ziem uznawanych za rosyjskojęzyczne, a ukraińska armia odbiła znaczną część obwodów donieckiego i ługańskiego.