Do takiego wniosku doszedł Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 19 lipca 2017 r. w sprawie C-143/16 w postępowaniu Abercrombie & Fitch Italia Srl. przeciwko Antonino Bordonaro.
W czym problem
Sprawa dotyczyła pracownika zatrudnionego w charakterze magazyniera nocnego w spółce Abercrombie na podstawie umowy o pracę ad interim. Na dzień jej zawarcia, prawo włoskie stanowiło, że umowa ad interim mogła być zawarta w celu wykonywania świadczeń o charakterze nieciągłym lub okresowym. W odniesieniu do osób poniżej 25 roku życia taka umowa mogła być zawarta w każdym przypadku.
Świadczenie pracy było ustalane w spółce w ramach dwumiesięcznych rozkładów. Pan Bordonaro, po stwierdzeniu, że jego nazwisko nie figuruje w rozkładzie na najbliższe miesiące, zwrócił się o wyjaśnienie. Spółka oznajmiała, że stosunek pracy uległ rozwiązaniu w dniu jego 25 urodzin, ponieważ w tej dacie przesłanka wieku dla umowy ad interim nie była już spełniona.
Pracownik odwołał się od decyzji spółki. Sąd apelacyjny w Mediolanie stwierdził istnienie stosunku pracy i nakazał spółce przywrócenie zainteresowanego do pracy i wypłatę odszkodowania. Spółka wniosła od wyroku skargę kasacyjną. Pracownik wniósł skargę wzajemną. W tych okolicznościach sąd kasacyjny wystąpił do Trybunału z następującym pytaniem:
Czy przepis, zgodnie z którym umowa o pracę może w każdym wypadku zostać rozwiązana w odniesieniu do pracownika poniżej 25 roku życia jest niezgodny z zasadą niedyskryminacji za względu na wiek?
