Czy przywrócenie na etat gwarantuje pensję za czas bez pracy?

Pracodawca nie musi wypłacać wynagrodzenia za czas luki w zatrudnieniu osobie, którą sąd przywrócił do pracy, ale która czeka biernie, nie zgłaszając gotowości do jej podjęcia w ciągu 7 dni od uprawomocnienia się wyroku.

Publikacja: 16.05.2017 05:40

Czy przywrócenie na etat gwarantuje pensję za czas bez pracy?

Foto: Fotolia.com

- Pracownik, który został prawomocnie przywrócony na etat, domaga się wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Czy należą mu się pieniądze, mimo że nie zgłosił gotowości do jej podjęcia, choć był zdolny do świadczenia zadań służbowych? – pyta czytelnik.

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy – czyli za okres, w którym podwładnego nie wiązała umowa z pozwanym pracodawcą – przysługuje pod warunkiem podjęcia pracy u tego zatrudniającego. Uposażenie to spełnia funkcję kompensacyjną, odszkodowawczą. Wypłacane jest w miejsce poborów, które podwładny otrzymałby za wykonaną pracę, gdyby w rezultacie wadliwego rozwiązania stosunku pracy nie doznał przeszkód w jej świadczeniu ze strony pozwanego pracodawcy. Jedyną przyczyną utraty prawa do pensji musi być więc wadliwe rozwiązanie umowy.

Sąd Najwyższy m.in. w wyrokach z 21 kwietnia 2015 r. (II PK 151/14) czy z 6 sierpnia 2005 r. (I PK 11/05) uznał, że przyznanie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy nie może bezpodstawnie wzbogacać etatowca. Nie chodzi tu jednak o bezpodstawne wzbogacenie w rozumieniu art. 405 i następnych k.c., lecz o sytuację, w której pracownik za ten sam okres miałby otrzymać z różnych źródeł świadczenia spełniające podobne funkcje, tj. mające na celu zapewnienie środków utrzymania.

Podjęcie pracy u pozwanego pracodawcy polega na zgłoszeniu gotowości do niezwłocznego podjęcia u niego pracy – tej, którą świadczył przed rozstaniem – co do zasady w ciągu 7 dni od daty uprawomocnienia się wyroku przywracającego go na stanowisko (art. 48 § 1 k.p.) i faktycznym okazaniu tej gotowości (art. 47 i 57 k.p.).

Oznacza to, że okres, w którym etatowiec jest niezdolny do świadczenia pracy, nie jest czasem gotowości do jej realizacji, a więc podlega odliczeniu od okresu, za który przysługuje uposażenie za czas pozostawania bez etatu. Skoro bowiem podwładny jest niezdolny do pracy, to nawet gdyby pozostawał na etacie, nie otrzymywałby za ten okres wynagrodzenia.

Powództwo pracownika czytelnika powinno zostać oddalone. Mimo prawomocnego wyroku przywracającego go na uprzednie stanowisko, nie podjął on bowiem obowiązków służbowych w firmie czytelnika, i to nawet już po zainicjowaniu sprawy o zapłatę uposażenia za czas pozostawania bez etatu.

Ważne! Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy oblicza się jak ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop wypoczynkowy.  —Anna Borysewicz, adwokat

podstawa prawna: art. 47, art. 48 § 1, art. 57 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 1666 ze zm.)

Wyciąg z kodeksu pracy

Art. 47. Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące – nie więcej niż za 1 miesiąc. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem-ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

Art. 57. [red.:dotyczy rozwiązania umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia]

§ 1. Pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 3 miesiące i nie mniej niż za 1 miesiąc.

§ 2. Jeżeli umowę o pracę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39, albo z pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego, wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy; dotyczy to także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem-ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.

§ 3. (uchylony).

§ 4. Przepisy art. 48 i 51 § 1 stosuje się odpowiednio.

- Pracownik, który został prawomocnie przywrócony na etat, domaga się wypłaty wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy. Czy należą mu się pieniądze, mimo że nie zgłosił gotowości do jej podjęcia, choć był zdolny do świadczenia zadań służbowych? – pyta czytelnik.

Wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy – czyli za okres, w którym podwładnego nie wiązała umowa z pozwanym pracodawcą – przysługuje pod warunkiem podjęcia pracy u tego zatrudniającego. Uposażenie to spełnia funkcję kompensacyjną, odszkodowawczą. Wypłacane jest w miejsce poborów, które podwładny otrzymałby za wykonaną pracę, gdyby w rezultacie wadliwego rozwiązania stosunku pracy nie doznał przeszkód w jej świadczeniu ze strony pozwanego pracodawcy. Jedyną przyczyną utraty prawa do pensji musi być więc wadliwe rozwiązanie umowy.

2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
ABC Firmy
Sąd Najwyższy wydał wyrok ws. wyjątku od zakazu handlu w niedziele
Praca, Emerytury i renty
Wolne w Wielki Piątek - co może, a czego nie może zrobić pracodawca
Prawo karne
Maria Ejchart: Więźniów w celach będzie o 20 tys. mniej
Spadki i darowizny
Sąd Najwyższy o odwołaniu darowizny. Ważne terminy
Konsumenci
Uwaga na truskawki z wirusem i sałatkę z bakterią. Ostrzeżenie GIS