Z naukowych analiz wynika, że żyjące obecnie domowe mruczki są potomkami dzikiego Felis silvestris lybica - kota zamieszkującego przed wiekami Afrykę Północną i Bliski Wschód.
Naukowcy określili dwa genetyczne klastry kotów. Pierwszy pochodzi z terenów obecnej Turcji i zaczął rozprzestrzeniać się na południe i zachód już 10 tys. lat temu. Wkupił się w łaski człowieka polując na drobne zwierzęta i gryzonie w obrębie jego domostwa.
Druga duża grupa kotów pochodzi z Egiptu. Ten genetyczny podtyp pojawił się tam już ok. 800 r.p.n.e., co badacze ocenili po kocich mumiach zachowanych w egipskich grobowcach.
Badania dowiodły, że w toku udomawiania kota ludzie preferowali rozmaite "wzory" kociej sierści. Najbardziej popularne umaszczenie kota domowego, czyli pręgi, obecne u ok. 80 proc. kotów, pojawiło się dopiero w średniowieczu i powstało w wyniku mutacji genów krzyżowanych osobników.
Z badań, opublikowanych wczoraj w piśmie "Nature Ecology & Evolution" wynika, że na północ Europy koty sprowadzili Wikingowie. Podbijając kolejne tereny, docenili korzyści płynące z upodobań kulinarnych kotów nie tylko na swoich statkach, ale też w domach i osadach.