- Organ, który wydał decyzję, wskazał w niej jako podstawę prawną inny ustęp przepisu niż prawidłowy. Czy może to stanowić podstawę do stwierdzenia nieważności tej decyzji z uwagi na rażące naruszenie prawa bądź brak podstawy prawnej?
Nie.
Zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego stwierdzenie nieważności decyzji powinno nastąpić m.in. w przypadku, gdy decyzja została wydana bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa. Jak zwrócono uwagę w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 16 maja 2018 r. (sygn. II SA/Kr 309/18, LEX nr 2496879), wskazany wyżej przepis zawiera dwie podstawy do stwierdzenia nieważności. Przez rażące naruszenie prawa rozumie się naruszenie przepisu, który nie pozostawia wątpliwości co do jego bezpośredniego zrozumienia. Musi to być naruszenie oczywiste, wyraźne i bezsporne. Chodzi tu o sytuację, gdy rozstrzygnięcie zawarte w decyzji, dotyczące praw lub obowiązków stron, zostało ukształtowane w sposób sprzeczny z przesłankami wprost określonymi w przepisie.
Czytaj także: WSA: organ ma obowiązek uprawdopodobnić istnienie obawy niewykonania zobowiązania
Rażącym naruszeniem nie jest jednak każde oczywiste naruszenie. Rażącym jest tylko takie naruszenie prawa, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. Stwierdzenie nieważności może dotyczyć tylko przypadków ewidentnego bezprawia, którego nigdy nie można usprawiedliwiać ani tolerować (por. np. wyrok WSA w Poznaniu z 14 marca 2018 r., sygn. IV SA/Po 1117/17, LEX nr 2472168). Natomiast w razie braku podstawy prawnej nie chodzi o oczywistość i skutki naruszenia przepisu, ale o jego brak.