Żadne przepisy nie zawierają definicji zagranicznej podróży służbowej. Nie limitują też czasu trwania zagranicznego wyjazdu pracownika w celach służbowych. Należy jednak odróżnić podróż służbową od wysłania podwładnego do pracy za granicę.
Jeśli wykonuje on pracę za granicą, w miejscowości określonej w umowie o pracę, to mamy do czynienia z pracą świadczoną w stałym miejscu pracy, a pobyt pracownika poza krajem nie ma cech podróży służbowej. W takim przypadku nie przysługują mu diety ani inne należności, które wypłaca się z tytułu takiej podróży.
Część pensji z ulgą
W przypadku osób przebywających za granicą, które są tam zatrudnione przez polskich pracodawców i z tego tytułu uzyskują przychody, obowiązują nieco odmienne zasady w zakresie wpłat na ZUS.
Część ich wynagrodzenia jest bowiem zwolniona ze składek. Ustala się ją w wysokości stanowiącej równowartość diety przysługującej z tytułu podróży służbowej do docelowego kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach w sprawie należności z tytułu zagranicznych wyjazdów służbowych przysługujących osobom zatrudnionym w sferze budżetowej.
Przy czym miesięczna podstawa wymiaru składek na ubezpieczenia tych osób, po odliczeniu tej nieoskładkowanej części nie może być niższa od kwoty prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia w gospodarce narodowej. W 2012 r. jest to kwota 3526 zł.