Zatrudnienie na umowę o pracę to tytuł do ubezpieczeń społecznych, czego skutkiem jest obowiązek opłacania składek na te ubezpieczenia. Dla prawidłowego ich rozliczenia, w pierwszej kolejności konieczne jest ustalanie podstawy wymiaru. W tym zakresie w odniesieniu do pracowników przepisy stanowią, że podstawą jest uzyskany przez pracownika przychód ze stosunku pracy – czyli nie tylko wypłacane mu wynagrodzenie, ale również łączna wartość innych świadczeń, które uzyskał od pracodawcy w racji pozostawania w zatrudnieniu.
W konsekwencji – chociaż może to niektórych zdziwić – składki ZUS z zasady należy naliczać również od wszelkich nieodpłatnych świadczeń dla pracowników, jeżeli konieczność ich zapewnienia nie wynika z obowiązujących przepisów (np. pakiety medyczne, samochód do celów prywatnych, mieszkanie, itp.), oraz od zaoszczędzonych przez pracownika kwot w przypadku świadczeń, za które ponosi on jedynie częściową odpłatność. Oskładkowaniu z zasady podlegają również zwroty kosztów i ekwiwalenty.
Katalog zwolnień
Jedynie nieliczne kategorie przychodów zostały wyłączone z oskładkowania na mocy rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Wśród nich są m.in. ekwiwalenty pieniężne za pranie odzieży roboczej, co pozwala zrekompensować pracownikowi wydatek, bez dodatkowych obciążeń z tytułu ZUS (analogiczna ulga przysługuje na gruncie przepisów ustawy o PIT). Aby jednak z tego wyłączenia skorzystać, na pracodawcy musi ciążyć obowiązek wypłacania tego ekwiwalentu. Chodzi więc o sytuację gdy w ramach realizacji ciążącego na nim obowiązku zapewnienia pracownikowi odzieży roboczej na danym stanowisku pracy, nie wywiązywał się z powinności jej prania.
Z powyższego wynikają podstawowe przesłanki wyłączenia z oskładkowania ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej, a mianowicie:
- pracownik zatrudniony na danym stanowisku ma obowiązek używać odzież roboczą zgodnie z przepisami BHP, a jednocześnie
