- Pracownik, z którym rozwiązaliśmy umowę, ma prawo do ekwiwalentu za urlop, a także do prowizji. Obydwa świadczenia wypłacimy dopiero po wyrejestrowaniu go z ubezpieczeń. Czy te wypłaty trzeba oskładkować? Jeśli tak, to czy musimy ponownie zgłosić tę osobę do ubezpieczeń? – pyta czytelnik.
Obydwie należności stanowią przychód ze stosunku pracy, od którego trzeba rozliczyć składki w raporcie ZUS RCA. Nie ma przy tym potrzeby ponownego zgłaszania tej osoby do ubezpieczeń w ZUS.
Ekwiwalent to świadczenie pieniężne, które ma zrekompensować pracownikowi to, że do dnia rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy nie wykorzystał wszystkich przysługujących mu dni wypoczynku (art. 171 § 1 kodeksu pracy). Co do zasady pracownik powinien go otrzymać najpóźniej w dniu ustania zatrudnienia. Nie zawsze się to jednak udaje. Poślizg w wypłacie nie oznacza jednak, że ten ekwiwalent przestaje być przychodem ze stosunku pracy.
Podobnie jest z prowizją. To, że zostanie wypłacona dopiero po ustaniu zatrudnienia – zapewne dlatego, że dopiero wtedy można ustalić jej wysokość – nie zmienia charakteru tego świadczenia. Nadal jest to przychód ze stosunku pracy.
Przychody osiągane z tytułu zatrudnienia w rozumieniu art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią podstawę wymiaru składek na ZUS, bez względu na datę wypłaty. Wyjątkiem są jedynie składniki enumeratywnie wymienione w § 2 ust. 1 rozporządzenia MPiPS z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (DzU nr 161, poz. 1106 ze zm.). Na tej liście nie figuruje jednak ani ekwiwalent za urlop, ani tym bardziej prowizja, która stanowi formę wynagradzania. Zatem zarówno ekwiwalent urlopowy, jak i prowizję trzeba uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne byłego pracownika, a także na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.
