14 grudnia 2016 r. weszła w życie ustawa z 6 października 2016 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (DzU z 2016 r., poz. 1921, dalej: ustawa nowelizująca). Wprowadziła ona tylko jeden nowy przepis do ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. DzU z 2016 r., poz. 963 ze zm., dalej: ustawa systemowa), ale jakże istotny dla wielu świadczeniobiorców. Reguluje on okres przedawnienia roszczeń organów rentowych wobec ubezpieczonych z tytułu nienależnie pobranych świadczeń.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, osoba, która pobrała nienależnie świadczenia z ubezpieczeń społecznych, jest zobowiązana do ich zwrotu wraz z odsetkami ustawowymi. Za kwoty nienależnie pobrane, zgodnie z ustawą systemową, uważa się świadczenia:
1) wypłacone mimo zaistnienia okoliczności powodujących: ustanie do nich prawa, wstrzymanie wypłaty w całości lub w części – jeżeli świadczeniobiorca był pouczony o braku prawa do ich pobierania,
2) przyznane lub wypłacone na podstawie nieprawdziwych zeznań lub fałszywych dokumentów albo w innych przypadkach świadomego wprowadzenia w błąd organu wypłacającego świadczenia przez osobę, które je pobrała.
Maksymalna kwota żądania
Jednocześnie przepisy zakreślają górną granicę żądania przez organ rentowy zwrotu nienależnie pobranych świadczeń, stanowiąc, że takie żądanie nie może objąć kwot:
