Regulacje ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. DzU z 2021 r., poz. 1119, dalej jako u.w.t.p.a.) w zakresie problematyki zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych zostały szeroko omówione w orzecznictwie sądów administracyjnych.
Odnosząc się do kryteriów uzyskania zezwolenia, wskazywano m.in., że uwzględniając znaczenie celów u.w.t.p.a. nie sposób zasadnie podważać dopuszczalność operowania przez organ administracyjny obok kryteriów podstawowych również kryteriami dodatkowymi, których wprowadzanie i stosowanie determinowane jest ilością dystrybuowanego dobra (zezwoleń) w relacji do liczby ubiegających się o nie podmiotów oraz celami u.w.t.p.a., co jednocześnie oznacza, iż ustanawianie kryteriów dodatkowych nie jest celem samym w sobie. Analiza tych kryteriów dokonywana jest jednak m.in. z uwzględnieniem potencjalnej uznaniowości (wyrok NSA z 29 listopada 2019 r., sygn. II GSK 3018/17). Przy czym dodatkowe kryterium powinno być zastosowane dopiero wówczas, gdyby po weryfikacji wniosków w oparciu o kryteria podstawowe (daty złożenia wniosku i zasady jeden przedsiębiorca – jeden punkt sprzedaży) wyłoniono większą liczbę przedsiębiorców niż liczba wolnych punktów. Niedopuszczalne jest natomiast zastosowanie dodatkowego kryterium, które spowodowałoby wykluczenie przedsiębiorców spełniających kryteria podstawowe i uzyskanie zezwolenia przez podmioty, które tych kryteriów podstawowych nie spełniają (wyrok NSA z 24 lipca 2013 r., sygn. II GSK 605/12).