Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Dekomunizacja ulic: nie każda nazwa jest właściwa i dlatego może być zmieniona
Wojewoda, jako organ nadzoru jest nie tylko uprawniony, ale zobowiązany do samodzielnej oceny tego, czy i jakie z przesłanek wydania zarządzenia w przedmiocie zmiany patrona ulicy zaistniały w danej sprawie
Jak stanowi art. 1 ustawy z 1 kwietnia 2016 r. o zakazie propagowania komunizmu lub innego ustroju totalitarnego przez nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz pomniki (tekst jedn. DzU z 2018 r., poz. 1103, dalej jako u.z.p.k.), nazwy jednostek organizacyjnych, jednostek pomocniczych gminy, budowli, obiektów i urządzeń użyteczności publicznej, w tym dróg, ulic, mostów i placów, nadawane przez jednostki samorządu terytorialnego nie mogą upamiętniać osób, organizacji, wydarzeń lub dat symbolizujących komunizm lub inny ustrój totalitarny ani w inny sposób takiego ustroju propagować – ust. 1; za propagujące komunizm uważa się także nazwy odwołujące się do osób, organizacji, wydarzeń lub dat symbolizujących represyjny, autorytarny i niesuwerenny system władzy w Polsce w latach 1944–1989 – ust. 2 (przy czym należy wyraźnie zaznaczyć, że już samo pojęcie komunizmu nie przystaje do systemu władzy w Polsce w latach 1944–1989 z uwagi na jego zupełnie nierealny charakter w praktyce, co wynika z założenia idealnej bezklasowości, równości i wspólnoty w organizacji życia społecznego, o czym może świadczyć także zawarta w tym przepisie próba zdefiniowania propagowania komunizmu); za jednostki organizacyjne uważa się w szczególności szkoły i ich zespoły, przedszkola, szpitale, placówki opiekuńczo-wychowawcze, instytucje kultury oraz instytucje społeczne – ust. 3.
Pozostało 89% artykułu
