Carlos Alcaraz, czyli tenisista totalny

Hiszpan i Serb zmieniali się ostatnio na prowadzeniu w rankingu ATP, ale dotychczas była to wirtualna bitwa, bo w tym czasie ani razu na korcie się nie spotkali. Ich jedyny mecz miał miejsce wcześniej, w półfinale ubiegłorocznego turnieju w Madrycie wygrał Alcaraz 6:7, 7:5, 7:6.

20-letni Hiszpan pierwszy raz występuje w turnieju wielkoszlemowym jako lider rankingu. Rok temu wygrał US Open i dziś pytanie tak właściwie jest tylko jedno: czy w Paryżu natychmiast wejdzie w buty Rafaela Nadala, który triumfował tu 14-krotnie, czy też starszy o 16 lat Djoković zrealizuje jego kosztem marzenie o 23. wielkoszlemowym triumfie.

Czytaj więcej

Tenis

Karolina Muchova pierwszą finalistką Roland Garros 2023

To dla wielu niespodzianka: Karolina Muchova pokonała w trzech setach Arynę Sabalenkę i pierwszy raz zagra w Paryżu o tytuł wielkoszlemowy.

Dla Serba to sprawa honorowa: w ten sposób zostałby samodzielnym liderem klasyfikacji wszech czasów (dziś on i Nadal mają po 22 zwycięstwa, a Roger Federer 20).

Nie brakuje głosów, że Alcaraz jest lepszym graczem niż w jego wieku był Nadal, wielu nazywa go tenisistą totalnym. Rzeczywiście, poza czysto technicznymi atutami – tu praktycznie nie ma słabych stron – sprawia wrażenie energetycznego rezerwuaru bez dna. Nigdy nie widzieliśmy w Paryżu, by jego siły nadszarpnęła nawet najbardziej wyczerpująca wymiana. Staje po niej na linii serwisowej i gra tak, jakby wracał ze spaceru.

Grę Alcaraza ogląda się z przyjemnością, tak jak występy tych wszystkich sportowców, których talent sprawia, że ich zwycięstwa wyglądają na odnoszone bez trudu.

Hiszpan rzadko dokonuje złych wyborów taktycznych, nie waha się korzystać z całego swego arsenału, często decyduje się na skróty, które w jego wykonaniu nie są zagraniem ratunkowym, lecz pełnoprawnym sposobem na pognębienie przeciwnika.

W sytuacji gdy w Paryżu z powodu kontuzji nie gra Nadal, gdy skończył karierę Federer, gdy Andy Murray, czekając na Wimbledon, obnosi swój przedemerytalny spleen, Alcaraz byłby murowanym kandydatem do zwycięstwa, gdyby nie fakt, że z „Karety Asów” decydującej przez ostatnie lata o tym, w jakim kierunku zmierza męski tenis, jeden as wciąż trwa.

Djoković przetrwał upokorzenia, które sam na siebie sprowadził w czasach pandemii koronawirusa, wygrał w styczniu Australian Open i stawił się w Paryżu, by udowodnić, że nie zamierza składać broni i przejdzie do historii, jeśli nie jako najbardziej kochany, to jednak najlepszy tenisista.

A arsenał wciąż ma potężny. Przede wszystkim nikt nie jest w stanie go onieśmielić, przetrwał już wiele trudnych meczów, kilka z nich – w tym te najbardziej prestiżowe – potrafił siłą woli zamienić z klęski w zwycięstwa. Doświadczyli tego i Nadal, i Federer. Może też doświadczyć Alcaraz, jeśli wda się w wojnę na wyniszczenie.

Drugi męski półfinał będzie przystawką do głównego dania. Zmierzą się w nim Alexander Zverev i Casper Ruud. Norweg w ubiegłorocznym finale nie znaczył wiele w meczu z Nadalem, w którego akademii na Majorce trenował, natomiast Zverev przez wielu uważany jest za tego, który jako jedyny mógł stanąć na drodze do triumfu Hiszpana. Zanim doznał kontuzji i zszedł z kortu o kulach w półfinale, toczył z Nadalem wyrównany bój.

Rekonwalescencja trwała długo. Zverev wrócił do gry dopiero w styczniowym Australian Open, tylko w jednym tegorocznym turnieju awansował do półfinału i jego wynik w Paryżu (trzeci z rzędu półfinał) jest imponujacy. – Aż do turniejów w Indian Wells i Miami od czasu do czasu odczuwałem ból, nie mogłem trenować ani grać, jak przed kontuzją. Odzyskanie wiary, że mogę normalnie obciążać kontuzjowaną nogę, zajęło mi więcej czasu, niż oczekiwali lekarze – przyznaje Zverev.

Alexander Zverev (na zdjęciu) po długiej rekonwalescencji wrócił do gry dopiero w styczniowym Australian Open

Foto: EPA/CHRISTOPHE PETIT TESSON

Rywal Niemca Casper Ruud na kortach ziemnych jest jednym z najbardziej regularnych graczy. Może jego tenis nie porywa, ale nie sposób nie podziwiać solidności Norwega, który w grze z końcowej linii rzadko popełnia błędy, znakomicie biega i zachowuje chłodną głowę. Dzięki temu znów ma szansę na awans do finału Roland Garros.

Piątek na korcie centralnym rozpocznie się deblowym meczem tenisistek na wózkach, potem zagrają Djoković z Alcarazem (nie przed 14.45), i Ruud ze Zverevem (nie przed 17.30).

Po raz trzeci finalistą Roland Garros została Iga Świątek, która w czwartek pokonała Brazylijkę Beatriz Haddad Maię 6:2, 7:6 (9-7).