Biatlon. Mocne wyjście z cienia Quentina Fillona Mailleta

29-letni biatlonista idzie śladem wielkich poprzedników Raphaela Poiree i Martina Fourcade’a. Dorastał w cieniu tego ostatniego. Teraz sam zdobył już złoto za bieg indywidualny oraz pościgowy, srebro przyniosły mu sztafeta, mikst i sprint. Pięć krążków na jednych zimowych igrzyskach wywalczyło wcześniej tylko dziesięciu zawodników.

Fillon Maillet korzysta z tego, że jego sport daje kilka medalowych możliwości w podobnych specjalnościach. Nie trzeba zmieniać stylu pływackiego, ani konkurencji gimnastycznej. Wystarczy szybko biegać na nartach, a później błyskawicznie uspokoić oddech, by w dobrym rytmie oddać pięć strzałów z karabinu. Fillon Maillet zbliżył się w tej specjalności do perfekcji.

Mściciel

Biatloniści rywalizują w Pekinie na wymagającej trasie, przy trzaskającym mrozie. Skrajne wycieńczenie sprawiło, że w trakcie biegu zasłabły Norweżka Ingrid Landmark Tandrevold i Szwajcarka Irene Cadurisch. Fillon Maillet na nic jednak nie narzeka, nie przeszkodził mu nawet zacinający się magazynek podczas biegu pościgowego.

Czytaj więcej

Sporty zimowe

Pekin 2022: Norwescy biatloniści najlepsi w sztafecie

Bezbłędnie strzelający norweski biatlonista Vetle Sjaastad Christiansen na ostatniej pętli wyprowadził sztafetę z czwartego na pierwsze miejsce i z czasem 1:19:50 zapewnił sobie i swoim kolegom złoto podczas igrzysk olimpijskich w Pekinie. Srebro dla Francuzów, brąz zdołali uratować reprezentanci ROC.

Cztery lata temu w Pjongczangu właściwie przeszedł obok igrzysk, jego najlepszym wynikiem było 29. miejsce w biegu masowym. Poważne problemy zdrowotne miał wtedy jego ojciec, na raka zachorowała dziewczyna. – Biatlon zszedł na dalszy plan, choć moja partnerka mówiła mi: „Rób swoje! Spełnij moje marzenia, kiedy będę przed telewizorem”. Skończyło się sportową katastrofą – wspomina Fillon Maillet.

Teraz włączył tryb „zemsta”. Zadbał o wszystko: zmienił dietę, pracował na siłowni, zatrudnił psychologa i oficera prasowego. Między sezonami pojechał nawet na krótki obóz z Grupą Interwencyjną Żandarmerii Narodowej. – Żyje biatlonem, ciągle szuka najdrobniejszych elementów, które mógłby poprawić – mówi „L’Equipe” jego kolega z kadry Simon Desthieux.

Robił postępy, rósł z sezonu na sezon. Poleciał do Pekinu jako lider Pucharu Świata. Kiedy przekroczył linię mety w biegu indywidualnym, padł na ziemię i podniósł dłoń ze skrzyżowanymi palcami. Jakby zaklinał pozostałych na trasie rywali. Pudłowali, nikt nie zakłócił mu szczęścia.

Inspiracją dla Fillona Mailleta jest słynny francuski judoka Teddy Riner. – Ma tak niesamowitą siłę fizyczną i mentalną… Dzięki temu wygrywał wszystko – mówi. Riner był niepokonany przez dekadę, zwycięstwami kończył 154 kolejne pojedynki. Dopiero w lutym ubiegłego roku lepszy od niego okazał się Japończyk Kokoro Kageura. Riner z igrzysk w Tokio przywiózł brąz.

Nowa fala

– Był drobny, tonął we wszystkich kombinezonach – wspomina pierwszy trener Fillona Mailleta Nicolas Chouard. – Zajmował ostatnie miejsca w biegach. Usłyszałem kiedyś nawet od jednego ze szkoleniowców: „Nic z niego nie będzie” – dodaje ojciec Laurent. Podobno nadrabiał charakterem. – Zawsze był niezadowolony, ciągle chciał być lepszy – podkreśla jego były trener Stephane Bouthiaux. Koledzy ze szkoły też potwierdzają, że był zacięty. Nigdy nie odpuszczał.

Biatlon pierwszy raz zobaczył w telewizji podczas igrzysk w Salt Lake City (2002). Zaczął go uprawiać jako 14-latek, bo chciał robić to samo co ojciec i brat. Przekonał się, że sport może być jego sposobem na życie, kiedy pierwszy raz został mistrzem kraju.