Treść dostępna jest dla naszych prenumeratorów!
Kontynuuj czytanie tego artykułu w ramach e-prenumeraty Rzeczpospolitej. Korzystaj z nieograniczonego dostępu i czytaj swoje ulubione treści w serwisie rp.pl i e-wydaniu.
Dopuszczenie dowodów uzyskanych z naruszeniem prawa karnego
Ustawodawca w art. 168a k.p.k. przyjął, że dowodu nie można uznać za niedopuszczalny wyłącznie na tej podstawie, że został uzyskany z naruszeniem przepisów postępowania lub za pomocą czynu zabronionego, o którym mowa w art. 1 § 1 k.k., chyba że został uzyskany w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza publicznego obowiązków służbowych, w wyniku: zabójstwa, umyślnego spowodowania uszczerbku na zdrowiu lub pozbawienia wolności.
Sąd Najwyższy, analizując tę regulację, w wyroku z 2 lutego 2016 r., IV KK 346/14 („Biuletyn Prawa Karnego”, 2016, nr 1–3, s. 79 – 88, LEX nr 2194923), przyjął m.in., że bez wątpienia w polskiej procedurze karnej nie obowiązuje reguła zakazu wykorzystywania w procesie „owoców zatrutego drzewa” (z odwołaniem się do postanowień SN z 14 listopada 2006 r., V KK 52/06, LEX nr 202271, z 30 października 2013 r., II KK 139/13, orzecznictwo SN dostępne pod adresem www.sn.pl poza wyraźnie wskazanymi źródłami). Zgodnie z obowiązującą w polskim procesie karnym zasadą swobody dowodzenia w postępowaniu dowodowym dopuszczalne jest przeprowadzenie wszelkich czynności dowodowych, poza objętymi wyraźnym zakazem ich przeprowadzania, a ustanowione w polskiej procedurze karnej zakazy dowodowe uznawane są za wyjątki. Przybliżył też, że zdecydowana większość polskiej doktryny opowiada się za dopuszczalnością wykorzystania w postępowaniu karnym dowodu uzyskanego w wyniku przeprowadzenia innego dowodu, określanego jako tzw. dowód nielegalny. Tak zwany dowód nielegalny (dowód wadliwy) to dowód obarczony jednym z uchybień proceduralnych powodujących niedopuszczalność jego wykorzystania w procesie karnym.
Pozostało 86% artykułu
