Główne zastrzeżenia dotyczące dotychczasowych stawek dotyczyły braku płynności i odzwierciedlenia w rzeczywistych transakcjach rynku pieniężnego. Najważniejsi regulatorzy rynków finansowych (m.in. ESMA w Unii Europejskiej, FCA w Wielkiej Brytanii oraz Fed w USA) podjęli decyzję o rozpoczęciu prac nad zastąpieniem stawek IBOR tzw. alternatywnymi stawkami referencyjnymi (ang. alternative reference rates, ARR), bądź też modyfikacją istniejących wskaźników w taki sposób, aby ich wartości odpowiadały transakcjom zawieranym na rynkach finansowych. W tym celu w UE opracowano rozporządzenie nr 2016/1011 w sprawie indeksów stosowanych jako wskaźniki referencyjne w instrumentach finansowych i umowach finansowych lub do pomiaru wyników funduszy inwestycyjnych (tzw. rozporządzenie BMR). Rozporządzenie to określa kluczowe wymogi dla wskaźników referencyjnych, które muszą zostać spełnione, aby dany wskaźnik został uznany za wiarygodny.