Kontrahent zalega naszej spółce z zapłatą za usługę ponad dziesięć miesięcy. Ze względu na przeterminowanie należności oraz bezskuteczne wysłanie wezwania do zapłaty chcemy na koniec roku obrotowego dokonać odpisu aktualizującego jej wartość. Jak powinno wyglądać jego ujęcie w księgach rachunkowych? Jaka jest ewidencja księgowa w sytuacji, gdy dłużnik spłaci swoje zobowiązanie? – pyta czytelnik.
Każda jednostka jest zobowiązana wycenić na koniec roku obrotowego składniki swojego majątku, do których należą m.in. należności. Zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 7 ustawy o rachunkowości (dalej: uor) należności wycenia się w kwocie wymaganej zapłaty z zachowaniem zasady ostrożności, tzn. pomniejszonej o ewentualne odpisy aktualizujące ich wartość. W art. 35b ust. 1 uor wymienione są rodzaje wierzytelności oraz sytuacje, w których należy uwzględnić odpis aktualizujący >> patrz tabela.
W trakcie roku obrotowego, a przede wszystkim na jego koniec w związku ze sporządzeniem sprawozdania finansowego, każda jednostka powinna przeanalizować wszelkie zaległe płatności od kontrahentów pod kątem wymienionych okoliczności, w których należy uwzględnić odpisy aktualizujące.
Szczegółowe zasady ujmowania odpisów aktualizujących w danej jednostce powinny być określone w przyjętej polityce rachunkowości
W przyjętej w firmie polityce rachunkowości powinny być określone podstawy tworzenia odpisów w postaci np. określenia przedziałów czasowych dotyczących zaległości w płatnościach, dla których będą tworzone odpisy według odpowiedniego wskaźnika (np. procentowego).
