W ocenie spółki jest ona zobowiązana do prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej, umożliwiającej określenie wysokości dochodu (straty) z tytułu działalności podlegającej opodatkowaniu na zasadach ogólnych oraz odrębnej ewidencji umożliwiającej ustalenie wyniku z tytułu działalności zwolnionej od podatku na podstawie posiadanych zezwoleń. Zdaniem podatnika, brak jest natomiast podstawy prawnej, która nakładałaby na przedsiębiorców obowiązek prowadzenia odrębnych ewidencji w zakresie posiadanych zezwoleń, a tym samym wyodrębniania wyniku podatkowego w odniesieniu do każdego z nich.
Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe w pełnym zakresie.
Anna Jaroszewicz, doradca podatkowy, starsza konsultantka w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte
Stanowisko zaprezentowane w komentowanej interpretacji zasługuje na aprobatę i jest potwierdzeniem zasadniczo korzystnej dla podatników linii orzeczniczej organów podatkowych. Wykładnia przepisów ustawy o CIT prowadzi do wniosku, że przedsiębiorca strefowy zobowiązany jest wyłączyć z podstawy opodatkowania przychody i koszty powstałe w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE w zakresie, w jakim korzysta ona ze zwolnienia podatkowego oraz zobowiązany jest do prowadzenia ewidencji rachunkowej, umożliwiającej określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku. Równocześnie, przedsiębiorcy, którzy prowadzą działalność zarówno na terenie SSE, jak i poza jej terenem, w celu określenia wysokości zwolnienia od CIT są zobowiązani do wyodrębnienia działalności prowadzonej na terenie SSE. Tym samym, obowiązek ustalenia odrębnego wyniku, odnosi się wyłącznie do sytuacji, kiedy ten sam podatnik prowadzi jednocześnie działalność na terenie SSE i poza nią, i obejmuje ustalenie dochodu odrębnie dla działalności opodatkowanej i całości działalności zwolnionej. Konsekwentnie, niezależnie od liczby posiadanych zezwoleń, prowadzona przez podatnika ewidencja rachunkowa powinna pozwalać na odrębne ustalenie wyniku z działalności opodatkowanej oraz wyniku z działalności prowadzonej na terenie SSE, która jest zwolniona z opodatkowania. Wśród przepisów regulujących zasady korzystania ze zwolnienia podatkowego w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE nie ma bowiem jakiejkolwiek podstawy prawnej, która nakładałaby obowiązek prowadzenia odrębnej ewidencji rachunkowej w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. W tym miejscu należy jednak zauważyć, że odmienny pogląd był w przeszłości prezentowany przez organy podatkowe oraz WSA w Poznaniu, który w dwóch nieprawomocnych wyrokach uznał, że ewidencja rachunkowa powinna być prowadzona w sposób umożliwiający ustalenie dochodu (straty) w odniesieniu do każdego z posiadanych zezwoleń. Nie sposób jednak zgodzić się z tym poglądem. Zgodnie z założeniami o racjonalności ustawodawcy, gdyby intencją ustawodawcy było nałożenie na przedsiębiorców tego rodzaju obowiązku, to intencja ta znalazłaby wyraz w treści odpowiednich przepisów. Skoro stosownych przepisów brak, to nie można domniemywać istnienia takiego obowiązku i wymagać jego wypełnienia przez przedsiębiorców. Trzeba też podkreślić, że obowiązujące obecnie przepisy ustawy o wspieraniu nowych inwestycji przewidują, że przedsiębiorcy realizujący nowe inwestycje mogą ubiegać się o wydanie decyzji o wsparciu. W praktyce, będą występować sytuacje, w których podatnik będzie posiadać wydane w przeszłości zezwolenie czy zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE oraz decyzję o wsparciu. Szczególnie w takich przypadkach, z perspektywy rozliczeń z fiskusem, kluczowe jest ustalenie, w jaki sposób należy prowadzić ewidencję rachunkową oraz określać wynik z działalności zwolnionej od podatku.
