Mowa o zmienionym, ustawą z 16 października 2019 r., art. 89 ust. 1 ustawy p.w.p., którego brzmienie, po nowelizacji, jest następujące: „Patent może być unieważniony w całości lub części na wniosek każdego, kto wykaże, że (...)". Nowelizacją usunięto zapis, w świetle którego wniosek mógł być złożony tylko przez osobę, która miała w tym interes prawny.
Wspomniana zmiana usunęła wymóg wykazania przez przedsiębiorców wnioskujących o unieważnienie patentu, że istnieje konkretna norma prawna, która chroni interes danego przedsiębiorcy, a istnienie patentu może mieć bezpośredni wpływ na jego działalność. Prościej rzecz ujmując – komplikuje sytuację prawną tego podmiotu w sposób niepożądany. W orzecznictwie przyjęto tzw. teorię obiektywnego rozumienia interesu prawnego, w przeciwieństwie do teorii subiektywnej, według której dla wykazania interesu wystarczyłoby subiektywne przekonanie konkretnej osoby, że jej interes został naruszony w wyniku udzielenia monopolu na dany wynalazek (patent). Wykazanie interesu prawnego (a nie – faktycznego) wymagało nie lada starań po stronie wnioskodawców, tj. wykazania, że ich interes jest przede wszystkim realny (a nie – hipotetyczny), czyli oparty na przepisach powszechnie obowiązującego prawa, aktualny, konkretny i indywidualny (własny). O interes nie musieli obawiać się przedsiębiorcy znajdujący się w relacji bezpośredniej (bezspornej) konkurencyjności oraz pozwani o naruszenie danego patentu.
