Problem:
Praktyka działania organów administracji publicznej pokazała jednoznacznie, że stosowanie przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wywołuje istotne problemy interpretacyjne. W szczególności dotyczy to terenów nieobjętych postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Brak planu zagospodarowania
Już kwestia jednoznacznego wskazania zamierzeń inwestycyjnych, które wymagają uzyskania decyzji ustalających warunki zabudowy, nie jest oczywista. Na gruncie postępowań sądowo-administracyjnych, wątpliwości interpretacyjne wywołała m.in. kwestia konieczności uzyskania decyzji o warunkach zabudowy dla zmiany sposobu użytkowania obiektu budowlanego usytuowanego na terenie nieobjętym postanowieniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (np. w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej w lokalu mieszkalnym lub jego części).
Przykład
Właściciel lokalu mieszkalnego usytuowanego w takim obiekcie podejmuje decyzję o prowadzeniu w tym lokalu salonu kosmetycznego, gdzie zamierza zatrudniać jeszcze jedną osobę. Takie zachowanie stanowić będzie zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części w rozumieniu art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy prawo budowlane.
W tym miejscu pojawia się zasadnicze pytanie, czy w omawianym przypadku właściciel przed planowaną zmianą sposobu użytkowania lokalu zobowiązany jest uzyskać decyzję o warunkach zabudowy, skoro na tym terenie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.