Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 4 listopada 2015 r. (II PK 283/14).
Umowa o pracę powoda nie precyzowała obowiązku posiadania przez niego dodatkowych kwalifikacji ani uprawnień. Z podpisanych przez powoda oświadczenia oraz zakresu obowiązków wynikał obowiązek przestrzegania przepisów o ochronie tajemnicy państwowej i służbowej w siłach zbrojnych RP i fakt udzielenia mu upoważnienia do dostępu do wiadomości stanowiących tajemnicę służbową. W jego aktach osobowych było poświadczenie bezpieczeństwa ważne do 17 maja 2011 r. Uzyskanie powyższych uprawnień wymagało bezpośredniego działania kierownika jednostki zatrudniającej powoda oraz samego powoda. Za pośrednictwem pracodawcy składał on przewidziane odrębnymi przepisami wnioski i oświadczenia na ustalonym druku. O konieczności złożenia dokumentów niezbędnych do uzyskania poświadczenia bezpieczeństwa był wielokrotnie informowany już pół roku przed terminem. W tym okresie przebywał jednak nieprzerwanie na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby. Po wyczerpaniu trybu konsultacji związkowych pracodawca rozwiązał z powodem umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia (art. 52 § 1 pkt 3 k.p.), wskazując jako przyczynę utratę uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku w związku z ustawą o ochronie informacji niejawnych ze względu na upłynięcie terminu ważności poświadczenia bezpieczeństwa.
Powód odwołał się od rozwiązania umowy. Sąd rejonowy oddalił powództwo, natomiast sąd okręgowy zmienił zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że przywrócił powoda do pracy oraz zasądził wynagrodzenie. W jego ocenie rozwiązanie stosunku pracy na podstawie art. 52 § 1 pkt 3 k.p. wymaga spełnienia trzech przesłanek:
1) utraty uprawnień,
2) zawinienia ich utraty przez pracownika oraz
