Uchwała Sądu Najwyższego („SN") w sprawie III CZP 67/19 („Uchwała") została wydana w związku z pytaniem, jakie zadał Sąd Okręgowy w Białymstoku. Rozpoznawał on sprawę, która dotyczyła zapłaty przez wykonawcę na rzecz zamawiającego kary umownej za brak zapłaty wynagrodzenia na rzecz podwykonawcy. Źródłem takiego zastrzeżenia jest art. 143d ust. 1 pkt 7 lit. a Prawa zamówień publicznych z 2004 r. (obecnie art. 437 ust. 1 pkt 7 lit. a Prawa zamówień publicznych z 2019 r.) („PZP"). Pozwany wykonawca podniósł zarzut nieważności takiego postanowienia oparty na art. 483 § 1 Kodeksu cywilnego („KC"), który dopuszcza zastrzeganie kar umownych wyłącznie na wypadek niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązań niepieniężnych.