Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 14 czerwca 2012 r. (I PK 231/11).
W tej sprawie pracownik był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony na stanowisku regionalnego kierownika sprzedaży w pełnym wymiarze czasu pracy. Pracodawca wystąpił z wnioskiem do działającej u niego organizacji związkowej o wskazanie nazwisk i imion pracowników pozwanej korzystających z ochrony w indywidualnych sprawach pracowniczych. W odpowiedzi organizacja związkowa pisemnie odmówiła udzielenia żądanych informacji, powołując się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 28 października 2009 r. (II SA/Wa16/09). W jej ocenie, wniosek pracodawcy miał charakter „abstrakcyjny", a zatem sprzeczny z art. 30 ust. 21 ustawy o związkach zawodowych. Przepis ten umożliwia ujawnienie informacji o przynależności związkowej wyłącznie w indywidualnych sprawach, jeżeli pracodawca nosi się z zamiarem zwolnienia pracownika. Jednocześnie ta organizacja zadeklarowała „chęć współpracy po przedstawieniu przez pracodawcę wniosku zgodnie z tym przepisem", a także poinformowała pracodawcę, że jej stanowisko nie zwalnia pracodawcy z obowiązku współdziałania z organizacją związkową w sprawach pracowniczych.