W związku z tym, że prawo krajowe powinno być interpretowane zgodnie z prawem Unii Europejskiej, a nie wbrew niemu, część zamawiających zaczęła uznawać również możliwość polegania na zdolności ekonomicznej podmiotów trzecich. Taka praktyka stanowiąca przejaw interpretacji liberalnej została potwierdzona w ostatnich orzeczeniach KIO (wyroki KIO z 22 grudnia 2011 r., KIO 2572/11; KIO 2621/11; KIO 2623/11; KIO 2634/11; z 7 listopada 2011 r., KIO 2255/11; KIO 2260/11; KIO 2280/11; z 28 lipca 2011 r., KIO 1535/11; z 23 lutego 2011 r., KIO 269/11).
W orzeczeniach tych KIO stanęła na stanowisku, że ustawa pzp musi być interpretowana zgodnie z prawem Unii Europejskiej, a tym samym pojęcie „zdolności finansowych” z art. 26 ust. 2b ustawy pzp należy rozumieć jako odnoszące się zarówno do sytuacji ekonomicznej, jak i finansowej w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 4 ustawy pzp. Taka interpretacja zapewnia również spójność przepisów dotyczących sytuacji ekonomicznej i finansowej, które należy rozumieć łącznie.
Bez znaczenia dla oceny warunków udziału w postępowaniu pozostaje, które dokumenty, jakich zażądał zamawiający, dotyczyły sytuacji ekonomicznej, a które finansowej. Zapadłe orzeczenia KIO mają istotny wymiar interpretacyjny i stanowią krok w stronę uporządkowania zaistniałych w praktyce niepewności. Przyjęcie interpretacji liberalnej wydaje się słusznym rozwiązaniem z punktu widzenia dyrektyw interpretacyjnych wynikających z prawa Unii Europejskiej.
Co oznacza stosowna sytuacja
Z interpretacją liberalną wiąże się jednak konieczność wykazywania, że powoływanie się na zasoby osób trzecich w każdym poszczególnym przypadku jest stosowne (odpowiednie). Pojęcie „stosownej sytuacji” nie zostało zdefiniowane w dyrektywie 2004/18.
W związku z tym przy interpretacji tego pojęcia należy mieć na uwadze wykładnię tego pojęcia dokonaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W orzecznictwie TSUE wspomniana „stosowna sytuacja” zachodzi m. in., gdy zasoby spółek zależnych są używane do oceny spełnienia warunków udziału w postępowaniu przez spółkę matkę lub w przypadku powoływania się na zasoby bezpośrednio lub pośrednio powiązanych ze sobą podmiotów (wyrok TSUE z 18 grudnia 1997 r. w sprawie C-5/97, Ballast Nedam Groep N. V. v. Belgia, par. 13 – 14 oraz z 2 grudnia 1999 r. w sprawie C-176/98 Holst Italia SpA v. Comune di Cagliari, par. 29).
TSUE dodatkowo podkreśla konieczność wykazania przez wykonawcę, że ten może rzeczywiście dysponować zasobami podmiotów trzecich, na które się powołuje, a które są niezbędne do wykonania zamówienia (wyroki TSUE z 18 listopada 2004 r. w sprawie C-126/03, Komisja Europejska v. Niemcy, par. 22; z 18 marca 2004 r. w sprawie C-314/01 Siemens AG Österreich i ARGE Telekom & Partner, par. 44).