W ramach PPP przedsiębiorca odpowiedzialny jest zazwyczaj za zaprojektowanie, budowę i sfinansowanie robót budowlanych, a na etapie eksploatacji obiektu – za jego utrzymanie techniczne, zarządzanie lub świadczenie innego rodzaju usług. W zależności od rodzaju przedsięwzięcia stanowiącego przedmiot PPP wynagrodzenie partnera prywatnego pochodzi z pożytków czerpanych z gospodarowania obiektem lub też bezpośrednio od strony publicznej. Dopuszczalne są także mieszane formy wynagrodzenia.
Dla kogo to wszystko
Jak wynika z powyższego, PPP nie jest dostępne dla wszystkich przedsiębiorców zainteresowanych współpracą z sektorem publicznym. Warunki udziału w postępowaniach PPP są zwykle znacznie bardziej restrykcyjne niż w przypadku zamówień tradycyjnych, a to z uwagi na wspomniany wyżej szeroki zakres zadań wykonawcy i konieczność zapewnienia finansowania całości lub określonej części budowy. Z drugiej strony, specyfika polskiego rynku PPP polega na realizacji głównie mniejszych przedsięwzięć, w związku z czym dostępność takich zamówień dla potencjalnych wykonawców jest znaczna. Należy także pamiętać, że umowy o PPP zawierane są na 15–30 lat, co stanowić może dla wykonawców realną korzyść biznesową. Ponadto, jak wynika z analizy rynku, w postępowaniach PPP bierze udział wciąż stosunkowo niewielka liczba przedsiębiorców, w związku z czym nastawienie na takie projekty stanowi źródło przewagi konkurencyjnej nad innymi wykonawcami zamówień publicznych. W PPP realizuje się w Polsce obecnie ponad 70 projektów w takich sektorach, jak np. sport i rekreacja, rewitalizacja, efektywność energetyczna, obiekty kubaturowe, transport, gospodarka wodno-ściekowa i gospodarka odpadami, infrastruktura teleinformatyczna, parkingi miejskie i inne, a zainteresowanie rynku tego typu przedsięwzięciami stale rośnie.
Ramy współpracy w projektach PPP określają przepisy ustawy z 19 grudnia 2008 r. o partnerstwie publiczno-prywatnym (ustawa PPP), a także ustawy z 9 stycznia 2009 r. o koncesji na roboty budowlane lub usługi (ustawa o koncesjach) oraz ustawy z 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (ustawa p.z.p.).
Kto inicjuje
Po pierwsze warto pamiętać, że co do zasady, jak w każdym zamówieniu publicznym, za przygotowanie projektu PPP odpowiada podmiot publiczny i to on jest inicjatorem realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Nieobowiązująca już ustawa o PPP z 2005 r. przewidywała, że podmiot zainteresowany realizacją określonego przedsięwzięcia w ramach PPP może zgłosić taką propozycję stronie publicznej (przy czym w trakcie postępowania o wybór partnera prywatnego nie może być traktowany w sposób uprzywilejowany). Aktualna ustawa PPP nie przewiduje wprawdzie takiej możliwości, ale nic nie stoi na przeszkodzie, aby przedsiębiorca zwrócił się do strony publicznej (np. gminy, instytucji kultury, spółki komunalnej) z podobną inicjatywą.
Podmiot publiczny nie ma oczywiście obowiązku odnieść się do takiej propozycji, choć z praktyki wynika, że często można liczyć tu na otwartość władz publicznych. W końcu to inwestor stanowi zwykle źródło kapitału i pomysłów, a w efekcie – nowych usług i miejsc pracy na lokalnym rynku. Należy podkreślić, że nawet jeśli propozycja strony prywatnej spotka się z zainteresowaniem, to podobnie jak w poprzednio obowiązującym stanie prawnym nie może być to powodem faworyzowania takiego przedsiębiorcy w trakcie postępowania. Jak dowodzą liczne przykłady postępowań PPP w Polsce, w przypadku niewielkich projektów często można spotkać się z inicjowaniem ich przez lokalnego przedsiębiorcę, który dostrzega obopólne korzyści z realizacji projektu. Zdarzają się i sytuacje odwrotne, gdy podmiot publiczny próbuje zainteresować miejscowe firmy przygotowywanym projektem PPP.