Kiedy umowę terminową trzeba uzupełnić

Treści terminowej umowy trwającej 22 lutego br., zawartej w okolicznościach zwalniających z obowiązku stosowania wprowadzonych ustawą limitów, nie trzeba uzupełniać, jeśli ma się rozwiązać do 22 listopada 2018 r.

Publikacja: 16.06.2016 02:00

Kiedy umowę terminową trzeba uzupełnić

Foto: 123RF

Od 22 lutego 2016 r., stosownie do wprowadzonych w Kodeksie pracy zmian, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kilku takich umów zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Ustawodawca przewidział jednak możliwość odstąpienia od tej zasady w czterech przypadkach wskazanych wprost w ustawie. Należą do nich sytuacje, gdy pracodawca zawiera umowę:

- w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

- wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

- w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

- w przypadku, gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie.

Skorzystanie ze wskazanych wyjątków jest możliwe, jeśli zawarcie umowy służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności nawiązania stosunku pracy.

Dodatkowy wymóg

Zawierając z pracownikiem umowę na czas określony z zachowaniem limitów wskazanych w ustawie, pracodawca nie musi podawać obiektywnych przyczyn zawarcia takiej umowy. Obowiązek ten powstaje dopiero wtedy, gdy zamierza zawrzeć z nim umowę na okres dłuższy niż 33 miesiące bądź też czwartą taką umowę z kolei z tą samą osobą. Wówczas ma obowiązek wykazać, że istnieją ku temu obiektywne przyczyny leżące po jego stronie oraz że zawarcie tej umowy służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności nawiązania stosunku pracy.

Jedna informacja więcej

W odniesieniu do umów na czas określony zawartych w jednym ze wskazanych powyżej celów lub w przypadku wystąpienia obiektywnych przyczyn, które trwały w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej, ustawodawca nałożył na strony obowiązek uzupełnienia tych umów o informacje w tym zakresie. Trzymiesięczny termin na jego wykonanie upłynął 22 maja 2016 r.

Obowiązek uzupełnienia nie objął jednak wszystkich umów zawartych bez uwzględniania limitów, trwających 22 lutego br. Wynika to z faktu, że do okresu zatrudnienia wskazanego w znowelizowanym przepisie (tj. 33 miesięcy) wlicza się staż pracy na podstawie terminowej umowy przypadający od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy. Trwająca w tym dniu umowa na czas określony jest zaś uważana za pierwszą w rozumieniu zmienionego przepisu albo za drugą umowę w rozumieniu zmienianego przepisu, jeżeli została zawarta jako druga.

Okres 33 miesięcy, na które maksymalnie można zawrzeć umowę terminową, należy zatem liczyć od 22 lutego 2016 r. Strony nie musiały więc uzupełniać o informacje o obiektywnych przyczynach zawarcia tych umów, które rozwiążą się z końcem okresu, na jaki zostały zawarte, ale przed upływem 33 miesięcy – tj. do 22 listopada 2018 r.

Zawiadomienie inspektora pracy

Obecnie, jeśli pracodawca wykaże obiektywne przyczyny zawarcia umowy na czas określony przekraczający ustawowe limity, ma obowiązek zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej, o zawarciu takiej umowy ze wskazaniem przyczyn, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia. W przypadku umów, które trwały w dniu wejścia w życie ustawy nowelizującej, termin tych 5 dni roboczych na zawiadomienie biegnie od dnia uzupełnienia umowy.

—Krzysztof Topolewski

Zdaniem autora

Krzysztof Topolewski, adwokat Kancelaria Adwokatów i Radców Prawnych P.J. Sowisło & Topolewski S.K.A.

Ograniczenia wynikające ze znowelizowanych przepisów nie dotyczą wszystkich umów na czas określony. Zgodnie bowiem z zasadą, wyrażoną wprost w Kodeksie pracy, jeżeli stosunek pracy określonej kategorii pracowników regulują przepisy szczególne, przepisy k.p. stosuje się w zakresie nieuregulowanym tymi przepisami. Wobec tego, umowy na czas określony zawarte na podstawie przepisów szczególnych (np. ustawy o działalności leczniczej, ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty), które wyczerpująco regulują kwestię okresu zatrudnienia pracowników w sposób odmienny niż wynika to ze znowelizowanych przepisów k.p., nie podlegają regułom wskazanym w Kodeksie i tym samym nie są objęte obowiązkiem ich uzupełnienia oraz poinformowania o tym fakcie właściwego inspektora pracy.

Od 22 lutego 2016 r., stosownie do wprowadzonych w Kodeksie pracy zmian, okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie kilku takich umów zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Ustawodawca przewidział jednak możliwość odstąpienia od tej zasady w czterech przypadkach wskazanych wprost w ustawie. Należą do nich sytuacje, gdy pracodawca zawiera umowę:

Pozostało 88% artykułu
2 / 3
artykułów
Czytaj dalej. Kup teraz
Prawo karne
Przeszukanie u posła Mejzy. Policja znalazła nieujawniony gabinet
Prawo dla Ciebie
Nowe prawo dla dronów: znikają loty "rekreacyjne i sportowe"
Edukacja i wychowanie
Afera w Collegium Humanum. Wykładowca: w Polsce nie ma drugiej takiej „drukarni”
Edukacja i wychowanie
Rozporządzenie o likwidacji zadań domowych niezgodne z Konstytucją?
Praca, Emerytury i renty
Są nowe tablice GUS o długości trwania życia. Emerytury będą niższe