Dyskryminacja bezpośrednia to podstawowa forma dyskryminacji. Ma ona miejsce, gdy dana osoba jest traktowana mniej korzystnie z powodu posiadania cechy chronionej. Istnienie mniej korzystnego traktowania stwierdza się przez porównanie domniemanej ofiary dyskryminacji z inną osobą będącą w podobnej sytuacji, a nieposiadającą cechy wymagającej ochrony.
W prawie europejskim, czyli unijnym, inaczej niż na gruncie Europejskiej Karty Praw Człowieka, dyskryminację bezpośrednią można stwierdzić, nawet jeśli nie ma żadnego możliwego do zidentyfikowania skarżącego, który twierdzi, że stał się ofiarą takiej dyskryminacji. Po ludzku mówiąc, samo deklarowanie stanowiska dyskryminacyjnego jest dyskryminacją.