Złożenie przez pracownicę deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do PPK uniemożliwiło pracodawcy zapisanie jej do PPK. Od 1 marca 2023 r. wszystkie deklaracje o rezygnacji, złożone do końca lutego 2023 roku, przestały być jednak skuteczne. I to nawet w sytuacji, gdy osoby, które je złożyły, były w tym okresie nieobecne w pracy. Oznacza to, że pracodawca - po utracie skuteczności ich deklaracji o rezygnacji - ma obowiązek „zapisać” je do PPK – oczywiście, jeśli spełniają one definicję osoby zatrudnionej i mają wymagany ustawą o PPK okres zatrudnienia.
Przebywanie na urlopie zwykle nie zmienia statusu
Z pracownikami przebywającymi na zwolnieniach lekarskich, urlopach macierzyńskich, rodzicielskich, ojcowskich lub wychowawczych sprawa jest prosta. Osoby te – mimo, że nieobecne w pracy w zawiązku np. z korzystaniem przez nie ze zwolnienia lekarskiego czy swoich uprawnień związanych z wychowywaniem dziecka, takich jak wymienione powyżej urlopy - nie tracą statusu osoby zatrudnionej. W przypadku osoby przebywającej na urlopie bezpłatnym jest inaczej. Pracownik przebywający na urlopie bezpłatnym ma status „osoby zatrudnionej”, jeżeli w miesiącu, w którym korzystał z tego urlopu, uzyskał ze stosunku pracy przychód, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.
Przypomnimy: osoby zatrudnione to – zgodnie z ustawą o PPK:
a) pracownicy, o których mowa w art. 2 Kodeksu pracy, z wyjątkiem pracowników przebywających na urlopach górniczych i urlopach dla pracowników zakładu przeróbki mechanicznej węgla, oraz młodocianych,
b) osoby fizyczne wykonujące pracę nakładczą, które ukończyły 18. rok życia, o których mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 303 § 1 k.p.
