Stronami sporu, który toczy się od 2018 r., są L.F., muzułmanka nosząca chustę islamską, i działająca w Belgii spółka S.C.R.L., zajmująca się zarządzaniem lokalami socjalnymi. L.F. nie została przyjęta na staż w tej spółce. Powodem miała być jej negatywna odpowiedź na pytanie, czy zdejmie chustę, aby podporządkować się polityce neutralności, jaką w swojej działalności kieruje się S.C.R.L., i która została zapisana w jej regulaminie pracy.
Kilka tygodni później L.F. ponownie złożyła wniosek o odbycie stażu w tej samej spółce. Tym razem zaproponowała, że w pracy będzie nosić inny rodzaj nakrycia głowy. Jej wniosek znów został oddalony z uwagi na to, że w pomieszczeniach S.C.R.L. nie jest dozwolone noszenie jakiegokolwiek nakrycia głowy, bez względu na to, czy jest to czapka, kapelusz, czy chusta.
Religia i światopogląd to jedno, a poglądy polityczne to drugie
L.F. uznała, że padła ofiarą dyskryminacji i zgłosiła to niezależnemu organowi ds. zwalczania przejawów dyskryminacji w Belgii. Następnie wniosła do sądu pracy w Brukseli powództwo o zaniechanie naruszeń, twierdząc, że odmowa zawarcia z nią umowy o staż była, pośrednio lub bezpośrednio, podyktowana jej przekonaniami religijnymi, co stanowi przejaw naruszenia przez S.C.R.L. przepisów ogólnej ustawy antydyskryminacyjnej.
Sąd pracy w Brukseli zwrócił się do Trybunału z dwoma pytaniami. Po pierwsze - czy pojęcia „religii lub przekonań”, którym posługuje się unijna dyrektywa dotycząca równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy, należy interpretować w ten sposób, że stanowią one dwa aspekty tego samego chronionego kryterium, czy też są one dwoma odrębnymi kryteriami. Po drugie - czy zakaz noszenia symbolu lub stroju o wydźwięku religijnym, zawarty w regulaminie pracy S.C.R.L., stanowi przejaw bezpośredniej dyskryminacji ze względu na religię.
W dzisiejszym wyroku Trybunał wyjaśnił, że religię i przekonania światopoglądowe czy duchowe należy traktować jako jedną i tę samą przyczynę dyskryminacji. Inne rozwiązanie naruszałoby ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy przewidziane w prawie Unii, a konkretnie przepisy dyrektywy 2000/78.
