Trzeba sięgnąć do właściwej umowy
Zgodnie z art. 12 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (dalej: UPO) ze Słowacją, należności licencyjne powstające w umawiającym się państwie (tu: Polska), które wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania w drugim umawiającym się państwie (tu: Słowacja), mogą być opodatkowane w tym drugim państwie (tu: Słowacja). Jednocześnie z art. 12 ust. 2 UPO ze Słowacją wynika, że należności te mogą być także opodatkowane w Polsce i zgodnie z polskim prawem, lecz gdy odbiorca tych należności jest ich właścicielem, kwota podatku nie może przekroczyć 5 proc. kwoty brutto wypłaconych należności. Jednocześnie definicja legalna należności licencyjnych, obowiązująca na gruncie UPO ze Słowacją stanowi, że przez to pojęcie należy rozumieć wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane w związku z korzystaniem lub prawem do korzystania z jakiegokolwiek urządzenia przemysłowego (czyli także dźwigu). Na podstawie postanowień UPO ze Słowacją, kwota potrącanego przez polską spółkę podatku u źródła korzysta zatem z preferencyjnej stawki podatkowej – 5 proc. kwoty brutto należności. Stawka ta może zostać zastosowana pod warunkiem udokumentowania rezydencji podatkowej podatnika słowackiego certyfikatem rezydencji, jednocześnie przy założeniu, że kontrahent słowacki jako odbiorca tych należności jest właścicielem tych należności.
Przekazanie należności...
Do momentu nowelizacji ustawy o CIT, która weszła w życie 1 stycznia 2017 r., organy podatkowe oraz sądy administracyjne prezentowały niejednolite stanowisko odnośnie do tego, czy w związku z wykonaniem usługi wyłącznie poza terytorium Polski, na polskim płatniku ciąży obowiązek potrącenia podatku u źródła. Spór dotyczył rozumienia art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, a w szczególności pojęcia „dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej".
Zdaniem organów podatkowych, sam fakt, iż wynagrodzenie za świadczone usługi wypłacane jest na terytorium Polski, nawet gdy usługa świadczona jest bez fizycznej obecności zagranicznego podatnika (jego urządzeń) na terytorium Polski, implikuje obowiązek potrącenia podatku u źródła. W ocenie organów podatkowych miejsce wypłaty jest bowiem jednym z kryteriów miejsca położenia źródła przychodu (por. interpretację indywidualną DIS w Katowicach z 2 czerwca 2015 r., IBPBI/2/4510-254/15/MS, czy interpretację indywidualną DIS z 29 stycznia 2014 r., IBPBII/1/415-1065/13/ASZ).
...czy wykorzystanie efektu
Z drugiej strony sądy administracyjne stały na stanowisku, że o powstaniu ograniczonego obowiązku podatkowego nierezydenta decyduje miejsce wykorzystania efektu usługi, a nie jedynie miejsce wypłaty należności. Innymi słowy, aby można było mówić o obowiązku potrącenia podatku u źródła, efekt wykonywanej usługi musiałby być wykorzystywany na terytorium Polski (por. wyrok NSA z 4 lipca 2013 r., II FSK 2200/11 i wyrok WSA w Krakowie z 17 kwietnia 2014 r., I SA/Kr 865/14).
Interwencja ustawodawcy
Spór został jednoznacznie rozstrzygnięty na korzyść organów podatkowych, poprzez dodanie w art. 3 ustawy o CIT ust. 3, w tym w szczególności pkt 5, zgodnie z którym przez dochody (przychody) uzyskane na terytorium Polski przez podatnika, na którym ciąży ograniczony obowiązek podatkowy, rozumie się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych przez podmioty będące polskimi rezydentami podatkowymi, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. W art. 3 ustawy o CIT dodano także ust. 5, zgodnie z którym za dochody (przychody), o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 5 tej ustawy, uważa się przychody wymienione m.in. w jej art. 21 ust. 1.
Przykład
