2) jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień przeprowadzenia transakcji.
Przykład
Przedsiębiorca – spółka XYZ S.A. nabyła od firmy budowlanej prowadzonej przez przedsiębiorcę Jana Nowaka (podatnik zwolniony z VAT) usługę budowlaną (remont budynku biurowego) o wartości 80 000 zł. Część należności wykonawcy, w kwocie 10 000 zł została zapłacona bezpośrednio do jego rąk gotówką, natomiast pozostała część przelewem na jego rachunek bankowy.
W przedstawionej sytuacji jednorazowa wartość transakcji przekraczała 15 000 zł, a transakcja, z której wynikała płatność, dokonywana była pomiędzy przedsiębiorcami. Stąd dla celów tej transakcji zastosowanie znajduje zarówno art 19 ustawy - Prawo przedsiębiorców, jak i art. 15d ustawy o CIT w zakresie zaliczenia poniesionego wydatku w ciężar kosztów podatkowych. W efekcie, ponieważ część należności (kwota 10 000 zł) została zapłacona bez pośrednictwa rachunku płatniczego, spółka XYZ S.A. nie może zaliczyć do kosztów podatkowych tej części kosztu , czyli 10 000 zł.
Wątpliwości co do limitu
Konsekwencję tego rozwiązania jest zatem kluczowe pytanie o to, czy pojęcie rachunku VAT mieści się w zakresie pojęcia rachunku płatniczego, o którym mowa w przepisach ustaw o podatkach dochodowych (art. 15d ustawy o CIT, art. 22p ustawy o PIT). Ewentualne przyjęcie, że rachunek VAT nie stanowi rachunku płatniczego w rozumieniu powołanych przepisów oznaczałoby konieczność stosowania tych regresywnych regulacji w każdym przypadku, w którym przykładowo na skutek zaistniałej pomyłki kwota należności kontrahenta zostałaby w całości zapłacona na rachunek VAT prowadzony w związku z jego rachunkiem bankowym, a jednorazowa wartość transakcji pomiędzy przedsiębiorcami przekraczałaby 15 000 zł.
Dyrektor KIS rozwiał wątpliwości
Kwestia ta była przedmiotem interpretacji indywidualnej prawa podatkowego z 7 września 2018 r. (0111-KDIB2-1.4010.237. 2018.2.EN). Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał w niej, że dla potrzeb stosowania art. 15d ustawy o CIT (art. 22p ustawy o PIT) rachunek VAT należy traktować jako rachunek płatniczy w rozumieniu tych przepisów. W interpretacji tej wykazano: „Ponieważ rachunek VAT w rozumieniu przepisów prawa bankowego definiowany jest jako rachunek bankowy, a rachunek bankowy w świetle ustawy o usługach płatniczych mieści się w definicji rachunku płatniczego, tym samym należy przyjąć, że rachunek VAT powinien być traktowany jako rachunek »płatniczy«, o którym mowa w art. 15d updop. Tym samym zapłata (całości należności lub części należności w kwocie przekraczającej podatek naliczony wyszczególniony na fakturze) przelewem bankowym, omyłkowo dokonanym przez Wnioskodawcę w ramach mechanizmu podzielonej płatności na rachunek VAT kontrahenta, powinna być traktowana jako przelew dokonany za pośrednictwem rachunku płatniczego".
W konsekwencji, należy uznać, że gdy podatnik omyłkowo zapłaci należność na rzecz kontrahenta (innego przedsiębiorcy) na prowadzony w związku z jego rachunkiem rachunek VAT, to stan taki nie daje podstaw dla stosowania wyłączenia uiszczonej kwoty z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15d ustawy o CIT (odpowiednio art. 22p ustawy o PIT). ?
