Umowa sponsoringu na rzecz podmiotów NGO a koszty uzyskania przychodu

Firmy podejmując różnorodne działania promocyjne coraz częściej starają się budować swój wizerunek wespół z organizacjami pozarządowymi, zajmującymi się np. pomocą osobom niepełnosprawnym, poszkodowanym w wypadkach, ochroną zdrowia, ochroną środowiska itp. Akcje te, mając silne emocjonalne oddziaływanie na znaczną część społeczeństwa, pośrednio kreują pozytywny wizerunek firmy, jej produktów i pracowników. Dzięki temu ukazują uczestniczącego w niej przedsiębiorcę jako firmę zaangażowaną w kształtowanie rzeczywistości społecznej, potrafiącą dzielić się osiągniętym sukcesem.

Z podatkowego punktu widzenia finansowanie działań promocyjnych co do zasady stanowi koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (odpowiednio art. 22 ust. 1 ustawy o  PIT), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy o CIT (odpowiednio art. 23 ustawy o PIT). Zastrzeżenie dotyczy w tym przypadku wydatków wymienionych w:

- art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT (art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT) oraz

- art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT).

W art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT (art. 23 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT) ustawodawca postanowił, że nie stanowią kosztu uzyskania przychodu darowizny i ofiary wszelkiego rodzaju, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje.

Czyta też:

Jak rozliczyć umowę sponsoringu, gdy sponsorem jest firma farmaceutyczna?

Jak przygotować umowę sponsoringu w sporcie

Natomiast zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT (art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o PIT) z kosztów uzyskania przychodów zostały wyłączone koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zamiast darowizny

Biorąc pod uwagę powyższe zastrzeżenia, optymalnym rozwiązaniem wydaje się sfinansowanie akcji promocyjnej polegającej na przekazaniu produktów organizacjom pozarządowym (organizacjom pacjentów) na podstawie umowy sponsoringu, co w rozliczeniach podatkowych wywoła skutki podobne do nabycia usługi reklamowej.

Sponsoring jest umową nienazwaną, funkcjonującą w rzeczywistości gospodarczej na podstawie art.3531 kodeksu cywilnego (k.c.), zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Zasady funkcjonowania sponsoringu wypracowane zostały przez praktykę gospodarczą. Polega on na świadczeniu ze strony sponsora, na rzecz sponsorowanego (z tego względu sponsoring zbliżony jest do umowy darowizny, uregulowanej w art. 888 § 1 k.c.), w zamian za co sponsorowany zobowiązuje się do reklamowania lub promowania sponsora lub jego produktów. (...) ?

Ta ostatnia okoliczność (zobowiązanie sponsorowanego do świadczenia na rzecz sponsora, najczęściej o charakterze reklamowym lub promocyjnym) w zasadniczy sposób odróżnia umowę sponsoringu od umowy darowizny, w przypadku której świadczeniu darczyńcy nie odpowiada jakiekolwiek ze strony obdarowanego.

W praktyce najczęściej spotykane są umowy, w których sponsor zobowiązuje się do przekazania na rzecz sponsorowanego:

1) określonej kwoty pieniędzy na organizację imprezy lub uczestnictwo w imprezie związanej z działalnością sponsora, lub

2) sprzętu lub towarów mających służyć realizacji określonych zadań przez sponsorowanego (np. sprzęt medyczny dla szpitala, sprzęt sportowy dla klubu sportowego), lub

3) usług mających służyć sponsorowanemu do realizacji określonych celów (najczęściej statutowych).

Natomiast obowiązek sponsorowanego sprowadza się najczęściej do:

1) zamieszczenia informacji na temat sponsora lub jego produktów np. na rozpowszechnianej liście sponsorów, ulotkach lub plakatach związanych z organizowanym wydarzeniem,

2) publikacji lub publicznego wyrażenia podziękowań dla sponsora, lub

3) używania sprzętu lub innych przedmiotów z logo sponsora (np. koszulki sportowców z logo sponsora).

Sponsoring na podstawie przepisów prawa podatkowego może być postrzegany jako umowa barterowa, której świadczeniu ze strony sponsora odpowiada drugostronne świadczenie ze strony sponsorowanego.

Ustalając wartość osiągniętego przychodu i poniesionego kosztu należy się odwołać do treści art.12 ust. 1 pkt 2 i ust. 5a-6a ustawy o CIT (art. 14 ust. 2 pkt 8 i art. 11 ust. 2-2b ustawy o PIT), zgodnie z którymi przychodem jest również wartość świadczeń w naturze. Kosztem uzyskania przychodu będą w takiej sytuacji wydatki poniesione na towary lub usługi przekazane na rzecz sponsorowanego.

Do VAT w wartości rynkowej

Z punktu widzenia podatku od towarów i usług, jeżeli sponsor przekazuje sponsorowanemu towary lub świadczy usługi, wówczas powinien opodatkować wykonywaną przez siebie czynność. Podstawę opodatkowania wskazuje wówczas art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stanowi ją wszystko, co dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzyma lub ma otrzymać od nabywcy z tytułu sprzedaży. Z braku szczególnych regulacji należy się tutaj odwołać do wartości rynkowej świadczenia (np. cen, po jakich towary są sprzedawane innym odbiorcom).

Uwaga! Jeżeli sponsor przekazuje pieniądze, to nie wykonuje świadczenia opodatkowanego VAT.

Sponsor ma również prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych w związku z umową sponsorską zakupów.

Świadczenie ze strony sponsorowanego na rzecz sponsora jest traktowane jako odpłatne świadczenie usług, które – o ile sponsorowany jest podatnikiem VAT niekorzystającym ze zwolnienia – powinien opodatkować VAT.