Usługi transportu międzynarodowego podlegają opodatkowaniu wg zerowej stawki VAT. W przypadku, gdy transportowany towar importowany jest spoza UE, przepisy wymagają posiadania dodatkowych dowodów wykonania usługi. Niekiedy jednak ich zdobycie jest niemożliwe. Mimo to organy podatkowe i sądy wymagają od podatników ich posiadania.
Przepisem przyznającym stawkę zero proc. do usług transportu międzynarodowego jest art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT. Podatnik chcący skorzystać z tej stawki musi spełnić wymogi dokumentacyjne określone w art. 83 ust. 5 ustawy o VAT. Podstawowym dowodem wykonania usługi jest list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej) stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Przy czym, jeżeli transportowany towar przywożony jest do Polski w ramach importu towarów, to ustawodawca wymaga ponadto uzyskania dowodu określonego w art. 83 ust. 5 pkt 2 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, podatnik musi posiadać dokument potwierdzony przez urząd celno-skarbowy, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi transportowej do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów.