2) można skorzystać z art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT - opodatkować przekazanie towaru i jednocześnie odliczyć VAT naliczony przy jego zakupie. Wówczas pojawi się VAT należny w wysokości 44 zł. Z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) tiret drugi updop wprost wynika, że podatek ten jest kosztem uzyskania przychodów. Przy zastosowaniu pierwszej metody podatnik w koszty zaliczy 0 zł, nie będzie też rozliczał VAT. Stosując metodę drugą:
¦ rozliczy VAT (jeżeli przekazanie było związane z czynnościami opodatkowanymi, VAT należny wyniesie 44 zł, a VAT naliczony również 44 zł, w efekcie więc podatnik nie zapłaci VAT od tej czynności),
¦ w koszty uzyskania przychodów zaliczy VAT należny w kwocie 44 zł. Niewątpliwie korzystniejsza jest więc metoda druga.
Ewidentnie jest to błąd ustawodawcy, który zapomniał o nowelizacji art. 16 ust. 1 pkt 46 updop. Pojawia się jedynie obawa, że organy podatkowe mogą próbować udowadniać podatnikom, iż jeżeli dany wydatek nie może być zaliczony w koszty uzyskania przychodu, to tym bardziej w koszty nie można zaliczyć VAT należnego. Wówczas musielibyśmy jednak stwierdzić, że art. 16 ust. 1 pkt 46 updop jest bezprzedmiotowy. A taka wykładnia przepisów jest niedopuszczalna. Moim zdaniem należy więc uznać, że VAT należny od reprezentacji może być kosztem uzyskania przychodów.
Na marginesie dodajmy, że w ten sposób możemy rozliczyć wyłącznie przekazanie towaru na cele reprezentacji. Zużycie na cele reprezentacji jest poza zakresem opodatkowania VAT. W tym więc wypadku metoda postępowania może być tylko jedna, tj. nieodliczanie VAT i nieodpodatkowywanie zużycia. Nawet gdybyśmy omyłkowo opodatkowali VAT zużycie na cele reprezentacji, to i tak nie mielibyśmy prawa do odliczenia VAT naliczonego od zakupów towarów zużytych na cele reprezentacji.
Autorka jest doradcą podatkowym
