Za powierzchnię użytkową uważa się przy tym powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.
Z ustawy o PIT wynika, że odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k ustawy o PIT, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.
Suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Podatnik, który zamierza amortyzować składnik majątkowy spełniający cechy środka trwałego, przed rozpoczęciem używania go ma obowiązek ustalić jego wartość początkową oraz sposób amortyzacji. Przez wartość początkową rozumiemy wartość majątkową składnika określaną na moment przyjęcia go do używania.
Wartość początkową budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego będącego środkiem trwałym, na podstawie art. 22g ust. 10 ustawy o PIT, można ustalić w sposób uproszczony, czyli przyjąć w każdym roku podatkowym wartość będącą iloczynem metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł.
