Zgodnie z generalną zasadą, za datę powstania przychodu uznaje się dzień wydania rzeczy lub wykonania usługi nie później jednak niż dzień wystawienia faktury lub otrzymania zapłaty.
Wyjątek stanowią usługi ciągłe, dla których przychód podatkowy powstaje w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego określanego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
W sytuacjach innych niż powyższe przychód powstaje na zasadzie kasowej (tj. w dniu otrzymania zapłaty). Najpierw należy więc określić rodzaj przychodu, aby rozważyć, która z wspomnianych reguł będzie miała zastosowanie.
Natomiast w przypadku kosztów decydujące znaczenie ma ich kwalifikacja. Koszty bezpośrednie powinny być ujmowane w okresie, w którym zostały osiągnięte odpowiadające im przychody. W przypadku tzw. kosztów pośrednich moment ujęcia dla celów podatku dochodowego jest tożsamy z momentem ich poniesienia.
Pomimo że polskie regulacje dotyczące ujmowania przychodów i kosztów podatkowych wydają się być dość szczegółowe, w praktyce powstaje wiele wątpliwości i rozbieżności interpretacyjnych zarówno po stronie podatników, jak i organów podatkowych.