W środowym exposé premier Kopacz podkreśliła rolę, jaką w systemie podatkowym pełnią wyspecjalizowane urzędy skarbowe, koncentrujące się wyłącznie na obsłudze największych podmiotów budujących potencjał gospodarczy państwa. Warto więc przypomnieć, dlaczego urzędy skarbowe o specjalnej właściwości rzeczowej zostały utworzone, jakiego rodzaju podatników obsługują, a także jakie są obowiązki obejmujące tych podatników.
Możliwość tworzenia tzw. wojewódzkich urzędów skarbowych (zwanych też „dużymi" czy „specjalnymi") powstała dzięki nowelizacji przepisów z 2003 r., a już od 1 stycznia 2004 r. zaczęło funkcjonować 20 urzędów skarbowych o nazwach nawiązujących do nazw województw, na terytorium których funkcjonują. Zgodnie z uzasadnieniem nowelizacji, wprowadzenie urzędów skarbowych o konkretnej specjalizacji, działających obok tradycyjnych urzędów (w rzeczywistości obszary działalności obu typów organów pokrywają się), było ostatnim etapem przebudowy systemu administracji podatkowej do kształtu, który znamy obecnie.
W efekcie, na podstawie ?art. 5 ust. 9a–9c ustawy ?z 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (tekst jedn. DzU z 2004 r. nr 121, ?poz. 1267) oraz przepisów wykonawczych, duże urzędy skarbowe są organami wyłącznie właściwymi dla mających siedzibę na terytorium ich działania:
a) ?konkretnych rodzajów podatników (wyodrębnienie ze względu na cechy podmiotowe obejmuje m.in. podatkowe grupy kapitałowe i banki) oraz
b) ?dla podatników (dokładnie: osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej) spełniających pewne warunki (wyodrębnienie ze względu na cechy przedmiotowe).