Zasadniczo przejazdy samochodami służbowymi na trasie praca–dom powinny być traktowane jako użytkowanie samochodu służbowego do celów prywatnych. Pracodawca nie jest bowiem zobowiązany do zapewnienia pracownikowi dojazdu do miejsca pracy. Jednak w pewnych okolicznościach przejazdy na trasie praca–dom mogą zostać potraktowane jako jazdy służbowe.
Jednym z argumentów przemawiających za uznaniem jazd praca–dom za służbowe jest obowiązek garażowania auta służbowego w pobliżu miejsca zamieszkania pracownika (tak np. Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 8 października 2014 r., IPPB4/ 415-584/14-4/AM). Rozwiązanie takie pozwala na przyjęcie, że dojazd pracownika z miejsca zamieszkania, będącego jednocześnie miejscem garażowania samochodu, stanowi realizację obowiązków pracowniczych związanych z faktem powierzenia pracownikowi mienia należącego do pracodawcy.
Ponadto często wskazuje się na fizyczny brak możliwości garażowania samochodu na terenie firmy. Przykładowo ze względu na to, że pracodawca nie posiada parkingu lub nie jest w stanie zapewnić mieniu firmowemu odpowiedniej ochrony.
Brak możliwości zapewnienia miejsc parkingowych wystąpi, gdy pracodawca nie ma w ogóle miejsc parkingowych w pobliżu swojej siedziby, ale także gdy liczba tych miejsc jest niższa niż liczba posiadanych samochodów (tak Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacjach z 19 maja 2010 r., IPPB2/415-168/10-2/AS i z 14 sierpnia 2012 r., IPPB2/ 415-556/12-2/AS).
Ciągła gotowość do wykonywania zadań
Ustalenie miejsca garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania pracownika może być także związane z charakterem pracy, który wiąże się koniecznością zapewnienia ciągłej gotowości do wykonywania zadań służbowych lub wymaga częstego podróżowania (interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 22 grudnia 2014 r., IBPBII/1/ 415-773/14/BD).
Przydzielenie samochodów do użytku pracownika wraz z obowiązkiem garażowania jest zatem podyktowane przede wszystkim interesem pracodawcy, który chce zabezpieczyć w ten sposób prawidłowe wykonywanie pracy.