- Spółka jako zakład pracy jest płatnikiem PIT od przychodów ze stosunku pracy. Jedna z pracownic 16 marca 2023 r. ukończyła 60 lat i osiągnęła wiek emerytalny. 11 kwietnia 2023 r. nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę z tą pracownicą. 11 kwietnia 2023 r. zakład pracy wypłacił pracownicy wynagrodzenie za pracę za kwiecień 2023 r., ekwiwalent za urlop i odprawę emerytalną. 12 kwietnia 2023 r. pracownica złożyła wniosek o emeryturę do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. 16 maja 2023 r. ZUS wypłacił pierwsze świadczenie emerytalne z wyrównaniem od kwietnia 2023 r. Pracownica uzyskiwała przychody wyłącznie ze stosunku pracy (z umowy o pracę zawartej ze spółką). W 2023 r. do osiągnięcia wieku emerytalnego (tj. w okresie od 1 stycznia do 16 marca 2023 r.) pracownica uzyskała przychody w łącznej wysokości 26 tys. zł. Z kolei w kresie od osiągnięcia wieku emerytalnego do rozwiązania umowy o pracę (od 17 marca do 11 kwietnia 2023 r.) zarobiła 16 tys. zł – wypłacono te świadczenia 11 kwietnia 2023 r. (tj. po dniu osiągnięcia wieku emerytalnego, a przed otrzymaniem 16 maja 2023 r. pierwszej emerytury). Pracownica podlegała ubezpieczeniom społecznym w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Pracownica nie złożyła pracodawcy oświadczenia o spełnieniu warunków do stosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT (tzw. ulgi dla seniorów). Czy należności wypłacone tej pracownicy 11 kwietnia 2023 r. przez zakład pracy mogą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 154 ustawy o PIT w granicach limitu wskazanego w tym przepisie i czy spółka może od tych świadczeń nie pobierać zaliczki na PIT? – pyta czytelnik.