Okres zamykania ksiąg rachunkowych oraz kalkulowania podatku dochodowego od osób prawnych w związku z końcem roku bilansowego może przysparzać podatnikom wielu problemów. Jednym z zagadnień budzących wiele wątpliwości jest bilansowe oraz podatkowe ujęcie kosztów pośrednich na przełomie lat.
W niniejszym artykule postaramy się omówić przypadki, które w naszej ocenie są źródłem wątpliwości najczęściej występujących w praktyce.
Rozliczenia międzyokresowe czynne
Jednym z podstawowych sposobów księgowego ujęcia kosztów w czasie są rozliczenia międzyokresowe czynne. Kategoria ta odnosi się do poniesionych wydatków, które będą kosztami działalności operacyjnej lub finansowej dopiero w przyszłych okresach sprawozdawczych, w związku z tym, że w tych właśnie okresach świadczenia te zostaną wykonane lub będą z nich czerpane korzyści. Konieczność ujmowania kosztów w odpowiadającym im okresach sprawozdawczych dla celów księgowych wynika wprost z zasady współmierności, która nakłada na przedsiębiorstwo obowiązek ujmowania kosztów w okresach, których dotyczą. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o rachunkowości w księgach rachunkowych jednostki należy ująć wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty.
Również ustawa o CIT wskazuje na konieczność rozliczania w czasie pośrednich kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, jeżeli pośrednie koszty uzyskania przychodów dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy i podatnik nie jest w stanie określić, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, to koszty te rozlicza się proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.
Przykład
Najczęściej występującymi sytuacjami, w których będą miały zastosowanie rozliczenia międzyokresowe czynne kosztów, są poniesione z góry koszty na: