Wprowadzenie od 2019 r. tzw. podatku od przychodów z budynków wywołało sporo zamieszania i kontrowersji. Podatnicy nie do końca wiedzieli jak go rozliczać, więc zaczęli występować z wnioskami o interpretacje. Wiele wywołało spory, które stopniowo trafiają do sądów administracyjnych. Kolejny, ważny problem dotyczący zasad ustalania podstawy opodatkowania przesądził właśnie Naczelny Sąd Administracyjny (NSA).
Z odpisem czy bez
Sprawa dotyczyła spółki. We wniosku o interpretację ze stycznia 2020 r. wskazała, że jest właścicielem centrum handlowo-usługowego z osobnym, wielopoziomowym parkingiem.
Firma tłumaczyła, że wprowadziła je do ewidencji środków trwałych prowadzonej dla potrzeb CIT w 2010 r. jako odrębne środki trwałe. I amortyzuje je metodą liniową poprzez miesięczne odpisy amortyzacyjne. Powierzchnie użytkowe centrum i parkingu są w najmie.
Podatniczka chciała potwierdzenia, że w stanie prawnym od 1 stycznia 2019 r. na potrzeby obliczania podstawy opodatkowania podatkiem od przychodów z budynków z art. 24b ustawy o CIT może przyjmować wartość początkową pomniejszoną o dokonywane od obu tych środków trwałych odpisy amortyzacyjne. Zauważyła, że od 1 stycznia 2019 r. ma to być wartość początkowa ustalana na pierwszy dzień każdego miesiąca wynikająca z prowadzonej ewidencji czyli jest ona wartością zmienną w czasie. Skoro zatem ustawodawca wymaga ustalania tej wartości na pierwszy dzień każdego miesiąca, to w jej ocenie na potrzeby comiesięcznego obliczania podstawy opodatkowania należy brać pod uwagę wszelkie okoliczności w tym m.in. odpisy amortyzacyjne dokonane w miesiącu poprzedzającym dzień, na który ustala się wartość przychodu.
Fiskus takiej możliwości nie widział. Zauważył, że zastępując od 1 stycznia 2019 r. podatek minimalny, podatkiem od przychodów z budynków zmienił przypisy. I w jego ocenie art. 24b ust. 3 ustawy o CIT nie wskazuje na możliwość pomniejszania wartości początkowej o dokonane odpisy amortyzacyjne.
