Jeszcze do niedawna w polskim porządku prawnym można było zidentyfikować szeroką dostępność preferencyjnych opcji prowadzenia działalności gospodarczej pod kątem stosunkowo niskich obciążeń publiczno–prawnych. Takie preferencje występowały w szczególności w przypadku relatywnie prostych i szeroko wykorzystywanych w obrocie form prowadzenia działalności – przykładowo w postaci tzw. jednoosobowej działalności gospodarczej (JDG) czy spółki jawnej. Można więc sformułować tezę, że takie formy były atrakcyjne przede wszystkim z powodu ograniczonych obowiązków formalnych oraz stosunkowo korzystnych regulacji w zakresie obciążeń podatkowych i składkowych.