Firmom, które mają zagranicznych kontrahentów, łatwiej będzie prowadzić biznes. Fiskus akceptuje elektroniczne certyfikaty rezydencji. Potwierdza to interpretacja w sprawie spółki, która nabywa usługi związane z reklamą od nierezydenta – firmy X. Posiada certyfikat rezydencji tego kontrahenta wystawiony w formie pdf przez irlandzki urząd skarbowy. Certyfikat został przesłany do X za pomocą poczty e-mail i finalnie przekazany do spółki. Spółka chciała uzyskać potwierdzenie, czy taka forma jest dopuszczalna.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się, że tak. Przypomniał, że na podstawie art. 4a pkt 12 ustawy o CIT certyfikat rezydencji oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika wydane przez właściwy organ administracji podatkowej. Przepisy ustawy o CIT nie wskazują na konkretną formę, w jakiej dokument powinien być wydany. To dlatego, że poszczególne państwa stosują różne formy.
Czytaj więcej
Certyfikat rezydencji podatkowej może przydać się w różnych sytuacjach np. gdy podatnik osiąga dochody za granicą i chce rozliczyć podatek dochodowy od osób fizycznych w Polsce. O wydanie dokumentu należy zgłosić się do właściwego urzędu skarbowego.
Na podstawie certyfikatu możliwe jest ustalenie, czy od należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT powinien zostać pobrany przez płatnika podatek. Określa też, jaką ewentualnie stawkę należy zastosować – wynikającą z przepisów ustawy o CIT czy postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Dyrektor KIS uznał, że brak jest przesłanek do odmowy uznania za ważny certyfikatu w formie elektronicznej, jeżeli w takiej formie – zgodnie z prawem danego państwa – jest wydawany przez organy podatkowe. Wyjaśnił też, że skoro przepisy danego kraju uznają, że dokument w formie elektronicznej poświadcza rezydencję podatkową, to nie traci on swoich właściwości poprzez dalsze jego udostępnianie w kanałach elektronicznych, które nie naruszają jego integralności. Powinien zostać otrzymany w takiej formie, w jakiej jest wydawany w kraju kontrahenta. Jeżeli jest wydawany w formie pliku „pdf” („jpg”), to stanowi on certyfikat rezydencji, o którym mowa w art. 4a pkt 12 ustawy o CIT, nawet w przypadku jego dalszego przekazywania w niezmienionej formie.